Vrijdag 17 januari 2014…Royalty’s.

Ik ontvang een mail die me even terug werpt in de tijd. Ons boek ‘Sprekend ogen, wringende handen’ is alweer drieënhalf jaar geleden uitgebracht. Ik ben er nog altijd ape-trots op. Ik ben nog altijd blij dat vrienden ons aanspoorden om onze digitale dagboekverhalen te bundelen. Ik ben nog altijd verheugd dat we een tastbaar naslagwerk hebben voor Ruud en Yvon. Want vooral voor hen hebben we het gedaan. Ze hebben elk een eigen exemplaar met een handtekening en persoonlijke noot van Bartho Braat. De GTST-acteur vertegenwoordigde tijdens de boekpresentatie bij ons thuis, alle Rett-meiden in Nederland. Hij was bereid het eerste exemplaar van ons boek in ontvangst te nemen. Het gaf een speciaal tintje aan de middag waaraan ik met enorm veel plezier terug denk.

Inmiddels is ‘Uitgeverij Eigen Boek’ van eigenaar veranderd. Maar ons boek kan nog altijd via deze uitgeverij besteld worden. En dat gebeurt na drieënhalf jaar nog steeds. Hierdoor ontvang ik vandaag per mail het royalty-overzicht over de tweede helft van 2013. Het boek is niet geschreven om er rijk van te worden. Dat zou ook nooit lukken met het bedrag dat onder de streep staat. Het is net genoeg voor een mooie bos bloemen. Die doe ik me vanmiddag dan ook onmiddellijk cadeau. En als ik de kleurrijke ruiker in de vaas heb geschikt, lees ik het krantenknipsel, dat nog altijd op ons prikbord hangt, nog eens door. Het was een fantastische middag. Wat in het verleden ligt, keert niet terug, verandert niet. Maar doordat het stralend was, gloeit het nog lang na.