“Wat was het
toch fijn met Margo thuis, hè mam!” Ik beaam de woorden van Ruud. “Dat was het zeker!” Hierna is het een poosje stil in de
bus als we naar huis rijden nadat we Margo vanmorgen weer naar haar woonhuis hebben gebracht. Ruud stond erop om mee
te gaan. Hij hoefde niet uit te slapen. Nee, hij wilde persé mee.
We zijn
blijkbaar allebei in gedachten bezig met hetzelfde. Woensdagavond kwam Margo
zoals gebruikelijk vanuit het kinderdagverblijf naar ons en gisteren was ze de
hele dag thuis. We genoten van de gezelligheid, van lekker eten, maar vooral van
elkaar. Ieder pakte zo z’n momentje met Margo. Even knuffelen, samen kroelen in
bed, lekker op schoot. Gewoon samen!
“Margo vond
het ook écht leuk, denk je ook niet?” doorbreekt Ruud de stilte. “Echt wel, ze
heeft alleen maar gelachen!” Ook ik ben daarvan overtuigd.
Samen kunnen we gelukkig concluderen dat Margo het in het
woonhuis ook fijn zal hebben. Ze schoof zojuist aan bij haar huisgenoten in de
woonkamer met een brede glimlach. Voor ons de bevestiging dat ze zal
genieten van de gezelligheid, van de muziek, van al het lekkers en misschien wel
van een knuffel…
Wat een prachtige plaatjes, liefde en plezier met elkaar. Ik word er zelfs blij van
BeantwoordenVerwijderenWat een geweldige foto's! Margo wordt inmiddels een echte dame!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Anouk