Een begeleidster zit naast me in de wachtkamer van de tandarts. De jongeman waarmee zij gekomen is, zit naast haar op de bank en wiegt heen en weer. “Die heeft niet veel lucht!” hoor ik de begeleidster zeggen. Voor mijn gevoel wil de vrouw een gesprek met me beginnen. Ik antwoord niet, doe net alsof ik haar niet heb gehoord. Ik heb geen zin om uit te leggen dat de hijgende ademhaling bij Margo hoort. Hoe dat komt en wat ze dan heeft. Ik neurie voor Margo een melodietje. Ik streel over haar arm. Margo zit hoog in haar ademhaling maar is niet onrustig. Het duurt niet lang voordat we door de tandarts binnen geroepen worden. Ik til Margo in de stoel van de tandarts. Margo is erg gespannen. Het duurt even voordat ze rustig met haar hoofd op de hoofdsteun gaat liggen. Het kussen, dat al klaar lag, ondersteunt haar knieën. De tandarts staat aan de ene kant bij Margo’s hoofd, de assistente aan de andere kant. Ik sta aan de zijkant van de stoel en houd contact met Margo door haar vast te houden bij haar benen. Margo ontspant. Ik vertel de tandarts dat er de afgelopen tijd geen bijzonderheden zijn geweest rondom Margo’s gebit. Margo doet het super. Ze houdt haar mond goed open en kijkt de tandarts aan. Zij vertelt Margo dat ze het goed doet en vertelt wat ze allemaal doet en gaat doen. Na een grondige controle is de tandarts ook deze keer weer tevreden. Ze brengt her en der extra fluoride aan en verwijdert wat tandsteen. Dan is het al klaar. Ik til Margo op en zet haar in haar eigen stoel. Margo mag een sticker uitzoeken en ik maak een afspraak voor over een half jaar.
Ik breng Margo naar school. In haar nieuwe klas. Ik maak een praatje met de juf, vertel haar over het consult bij de tandarts. Zij vertelt over de jongen die vrijdag zo stilletjes de ambulance in ging. Hij is weer helemaal paraat. Ze wijst naar de bedbox. Ik zie een vrolijke knul. Ik kijk rond in het lokaal. Het is zo anders in Margo’s huidige klas. Althans, zo voelt het voor mij. Grotere kinderen, minder versierselen en tierelantijnen aan de muren en op het raam. Geen kabouters op de seizoenstafel maar gewoon herfstattributen. Ook een bloemetje op de grote tafel en een kan sap die klaar staat. Niet minder sfeervol, maar anders. Meer toegespitst op langere lijven en de wereld van pubers. En er zijn lieve juffen die Margo hartelijk begroeten. Eén van hen gaat met Margo aan tafel voor haar fruit. Ik ga naar huis, met een goed gevoel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
We stellen het enorm op prijs als je een reactie achterlaat! Dit kan door bij "Reageer als" te kiezen voor 'Anoniem' (wel graag je naam onder het bericht plaatsen) of voor 'Naam/URL' (schrijf bij 'Naam' je naam en laat bij 'URL' het tekstvak leeg). Bedankt!