Donderdag 17 januari 2013…Zonder babyfoon.

Iedere avond als ik naar bed ga, zet ik het schuifje omhoog. Het kleine lampje brandt en zorgt voor een minuscuul rood vlekje op de muur. Een zacht gezoem klinkt. Soms moet ik het apparaatje wat verzetten voor een duidelijker ontvangst. Soms moet ik ‘m wat verzetten omdat ie bromt of een storend signaal ontvangt. Als Gerard nog even bij Margo gaat kijken voordat ook hij naar boven komt, hoor ik de schuifdeur opengaan. Als ik heel goed luister, hoor ik zelfs de keukenklok tikken. Als Margo wakker is, hoor ik haar hoge ademhaling. De vijftien jaar oude babyfoon doet het nog altijd prima. Die zorgt ervoor dat we horen wat we moeten en wíllen horen. Al jaren, nachten lang. Maar vannacht even niet. Margo logeert. Het slaapt zoveel rustiger als het muisstil is.