Wie kent dit liedje niet? Het komt uit een verhaaltje van Bolle Beertje Bas en is een vast item in het radioprogramma van Giel Beelen op 3FM. Iedere ochtend belt Giel iemand die door een luisteraar is opgegeven. Hij of zij moet dan dit liedje meezingen.
Ook wij zingen dit liedje iedere morgen. Voor Margo. Tijdens het aankleden. Iedere ochtend gebeurt er iets. Een brede glimlach of een flauw lachje verschijnt op haar gezicht. Soms alleen maar een twinkeling in haar ogen. En als ze nog slaperig is, opent ze haar ogen en haalt ze haar wenkbrauwen op. Maar het liedje doet iets. Het geeft karakter aan haar dag. Het ritme van begroet worden, aankleden en gaan ontbijten. Dus echt het begin van de dag voor Margo. En voor ons. Dit ochtendritueel doet ook iets met ons. Indirect. Want de glimlach, vooral die brede, maakt ook ons vrolijk. En geeft ook karakter aan onze dag.
Of is het stiekem een wens? Wensen spelen namelijk vaak een rol bij een ritueel. Wensen we dat Margo de hele dag lacht? Ja, eerlijk gezegd wel. Bij een flauw lachje sloven we ons uit. We eindigen het liedje met een extra “Ja, ja” op het einde. In allerlei toonsoorten en met gekke stemmen doen we ons best om toch die brede glimlach te kunnen zien. Of misschien zelfs een schaterlach. Voor een vrolijke kijk in de morgen. Maar ook dat is nog geen garantie dat ze de hele dag lacht. Het is in elk geval een goed begin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
We stellen het enorm op prijs als je een reactie achterlaat! Dit kan door bij "Reageer als" te kiezen voor 'Anoniem' (wel graag je naam onder het bericht plaatsen) of voor 'Naam/URL' (schrijf bij 'Naam' je naam en laat bij 'URL' het tekstvak leeg). Bedankt!