Zaterdag 19 januari 2013…Nieuwe spalken.

Al langere tijd merkte ik dat de spalken van Margo niet meer voldoende pasvorm hadden. Met de schoenen eromheen vormde het in mijn ogen nog altijd een passend geheel. Dat is uiteraard geen excuus om er niets mee te doen, maar ik had er simpelweg steeds geen zin in. De spalken op zich gaapten en sloten niet meer goed om Margo’s voet. Een opmerking in het schrift over de krappe spalken was het duwtje in mijn rug wat ik nodig had om actie te ondernemen. Ik maakte een afspraak voor vanochtend bij de orthopedische schoenmaker bij ons in het dorp.

Het is ijzig koud. Margo zit lekker warm ingepakt in haar stoel. De aangevroren sneeuw zorgt voor vervelende hobbels op de slecht geveegde trottoirs. Ik zoek de minst hobbelige gedeeltes op en loop langzaam zodat Margo niet teveel op en neer beweegt in haar rolstoel. We hebben allebei een rode neus van de kou als we bij de schoenmaker komen. We worden hartelijk begroet door een medewerkster en mogen meteen door naar de werkruimte van de schoenmaker. Daar is het lekker warm.

De schoenmaker begroet Margo terwijl ik haar de jas uit doe. Ze glimlacht meteen. De schoenmaker doet Margo’s schoenen uit waarop de spalken de ruimte krijgen om uit elkaar te gaan. “Die zijn echt te klein.” De schoenmaker had de benodigde spullen voor nieuwe mallen al klaar gelegd. Voor hij aan de slag gaat, haalt hij voor mij een kop koffie. Vervolgens legt hij zorgvuldig een handdoek onder Margo’s benen om te voorkomen dat de bekleding vies wordt. Ik klap de voetensteunen weg zodat de schoenmaker gemakkelijker kan werken. Behendig wikkelt hij keukenfolie rondom Margo’s sokken. Daaromheen rolt hij, eerst bij de rechter voet, het natte gipsverband uit. De schoenmaker houdt Margo’s voet vast zodat deze in de juiste stand blijft. Het is een kwestie van een paar minuten tot het gips hard genoeg is. Met een stanleymes snijdt hij de mal in de lengterichting open. De eerste mal is klaar. Vervolgens verricht hij dezelfde handelingen bij Margo’s linker voet. Margo is ontspannen en geniet van het gefriemel aan haar voeten. De mallen voor de spalken zijn vlugger klaar dan dat ik mijn koffie op heb. Terwijl ik mijn jas weer aandoe, trekt de schoenmaker Margo’s krappe spalken en de schoenen weer aan. Ik pak Margo warm in en drink de laatste slok warme koffie op. We spreken af dat de schoenmaker contact met me opneemt zodra hij de spalken klaar heeft.

Ik ga met Margo de ijzige kou weer in. Terwijl ik ook nu het meest aangename looppad opzoek, vraag ik me af waarom ik niet eerder in actie ben gekomen. Ik moet mezelf het antwoord schuldig blijven.