Margo, onze oudste dochter, is een meisje met het Rett syndroom wiens beperkingen invloed hebben op ons hele gezin. Onbewust bepaalt zij onze grenzen. Onbewust is zij het middelpunt van ons gezin. Haar onvoorwaardelijke liefde en afhankelijkheid leert ons hoe waardevol alles is en hoe alles in het leven niet vanzelfsprekend is.
Vrijdag 25 januari 2013…Beeldvorming.

Terwijl ik zondag nog wakker lag van het gepieker over een toekomstige woonplek voor Margo en wat daarbij komt kijken, kijk ik nu enorm uit naar de volgende week. Ik wil een beeld vormen van een woonplek. Ik wil antwoorden op praktische vragen. Lijkt de woonplek op het logeerhuis? Moet Margo’s eigen bed mee verhuizen of levert de instelling er één? Hoe is de nachtbewaking? Hoe, waar, wat?
Het gevoel dat er wat moet gebeuren is naar de achtergrond geschoven. Het is niet weg, dat niet. Maar Margo is best vrolijk de laatste weken. Het gillen en huilen is aanzienlijk minder. Ze slaapt redelijk goed door. Eet goed en zorgt nauwelijks voor stressvolle situaties. En daardoor voelt het allemaal minder nijpend dan het was. Daardoor hebben we het gevoel met wat meer rust rond te kijken en ons te kunnen oriënteren voor de toekomst. Nu er rust is in huis, wil ik rust in mijn hoofd. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

We stellen het enorm op prijs als je een reactie achterlaat! Dit kan door bij "Reageer als" te kiezen voor 'Anoniem' (wel graag je naam onder het bericht plaatsen) of voor 'Naam/URL' (schrijf bij 'Naam' je naam en laat bij 'URL' het tekstvak leeg). Bedankt!