Margo, onze oudste dochter, is een meisje met het Rett syndroom wiens beperkingen invloed hebben op ons hele gezin. Onbewust bepaalt zij onze grenzen. Onbewust is zij het middelpunt van ons gezin. Haar onvoorwaardelijke liefde en afhankelijkheid leert ons hoe waardevol alles is en hoe alles in het leven niet vanzelfsprekend is.

Dinsdag 24 april 2012…Opgehaald.

Het is half acht. Ik ben Margo aan het aankleden als de bel gaat. Er staat een jonge dame voor de deur. Ik ken haar van gezicht. Ze woont bij ons is de buurt. Zij is met de vrachtwagen en komt Margo’s nieuwe rolstoel ophalen. Ze werkt bij ‘onze’ rolstoelfirma. Het is voor haar dan ook een kleine moeite om bij ons iets op te halen of af te leveren als een advies en/of controle niet nodig is. Ik hoop niet dat het vaak nodig is, maar het is wel goed om te weten. De jongedame neemt Margo’s nieuwe rolstoel mee en zal zorgen dat ie zo snel mogelijk in de werkplaats is, zodat iedereen ermee aan de slag kan.
Als Margo aangekleed is, zet ik haar in haar oude rolstoel. Jeetje, wat een verschil. Wat zijn we blijkbaar snel gewend. Wij, maar ook Margo. Deze oude stoel is veel groter en hoger. Maar is, zo is overduidelijk te zien, vooral slecht voor Margo's houding. Ze hangt meteen helemaal naar links en ondervindt veel te weinig steun. Gelukkig, het is maar voor twee dagen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

We stellen het enorm op prijs als je een reactie achterlaat! Dit kan door bij "Reageer als" te kiezen voor 'Anoniem' (wel graag je naam onder het bericht plaatsen) of voor 'Naam/URL' (schrijf bij 'Naam' je naam en laat bij 'URL' het tekstvak leeg). Bedankt!