Vrijdag 17 augustus 2012…Little Mermaid.

Ruud neemt het ervan vandaag. Het is zijn allerlaatste vakantiedag. Vanaf maandag is hij een eerstejaars. De meiden zijn naar school, Gerard is werken. We lanterfanten, kletsen over de afgelopen weken en over de tijd die gaat komen.

We hebben het nog over gisteravond. Van een lieve vriendin kregen we vier musicalkaartjes die zij op haar beurt cadeau kreeg bij haar kaartjes. Hierdoor konden we genieten van de kleurrijke musical ‘The Little Mermaid’. We hebben het over het verhaal, de spelers en de muziek. “Ik wou maar dat je wist, wat ik van binnen voel. Ik wou dat ik kon zeggen wat ik wil, wat ik bedoel…” Ik ben beduusd dat hij juist dit lied inzet. De juiste woorden, de juiste melodie. Ik neem een slok van mijn koffie en spoel daarmee de brok in mijn keel weg. Ik dwaalde gisteravond ook al af met mijn gedachten bij het horen van ‘ik wou’. “Weet je, mam? Altijd als wij iets leuks doen, zijn we met z’n vieren. We hadden toch gewoon met z’n vijven moeten zijn. Met Margo erbij.” Ik haal mijn schouders op. “Tja, jongen…” Ik weet niet zo goed wat er ik op moet zeggen. Hij kijkt mij aan. “Ik weet het. ‘t Is niet anders.”

Ruud zet de Playstation aan en speelt een potje FIFA. Probeert hij zijn of mijn emotie te vermijden?