Dinsdag 31 december 2013…Terugblik.

Vorig jaar schreef ik op de laatste dag van het jaar dat wij niet zo zijn van terugkijken. Dat is nog altijd zo want het verleden is koppig, het verleden verandert voor niemand. Toch zijn sommige dingen aan verandering onderhevig. Ook in 2013 hebben we gedaan wat we dachten dat goed was op dat moment. Dus echt terugblikken op het afgelopen jaar doen we ook nu niet. Neemt niet weg dat het afgelopen jaar er één was waarin er bij ons nogal wat veranderde. De verhuizing van Margo is wel de allergrootste verandering. We waren ons aan het oriënteren voor een woonplek voor Margo, maar renden er niet achteraan. En toen er te midden van de moeilijkheid er plotseling de mogelijkheid lag, hebben we die omarmd. Want het voelde goed op dat moment.

Die omarming bleek ineens veel verder te gaan. We hebben afgelopen jaar mogen ervaren dat mensen óns omarmden. Letterlijk een arm ons heen. Figuurlijk door een berichtje of een bezoekje. Mensen die ons omarmden zodat we zeker wisten dat er een verschil is tussen opgeven en loslaten. Mensen die ons omarmden toen het nodig was zodat we voelden dat we er niet alleen voorstonden. Mensen die Margo omarmden op haar nieuwe plek. Nieuwe mensen om haar heen die haar warmte schonken zodat ze zich thuis voelde op haar nieuwe woonplek. Mensen die haar omarmden waardoor wij voelden dat het niet uitmaakt waar ze woont.

Mensen die ons met hun omarming verwarmden, dat heeft ons goed gedaan. Heel goed. Daar zijn we dankbaar voor! Mensen die je omarmen als het nodig is, dat wensen we iedereen toe voor het nieuwe jaar!