Maandag 30 december 2013…Laatste Pieter-dag.

Voor het eerst deed je bij ons je intrede, dat is nu vijf jaar geleden...

Het gedicht gaat verder. Twee bladzijden vol. Voor Pieter. Anekdotes, herinneringen en bedankwoorden op rijm. Ik liep er al weken op te broeden, maar het lukte maar niet. Wat moet je doen voor iemand die vijf jaar lang met liefde en toewijding elke maandag gezorgd heeft voor je dochter? Het gedicht vloeide vanochtend in no-time uit het toetsenbord. En een attentie was snel gehaald.

Het pakketje ligt klaar op tafel als Pieter vanavond met Margo thuiskomt. Zoals vaak gebeurde, drinken we ook nu samen een kop thee. We geven samen met Margo de attentie aan Pieter. Hij valt stil. En ondanks dat hij zelf de keuze om te stoppen al een poosje geleden had gemaakt, kost het hem moeite. We kennen Pieter en stellen voor dat hij het cadeautje thuis openmaakt en het gedicht in alle rust leest. Hij vindt het een goed plan. 

Pieter verzorgt Margo. In tegenstelling tot de meeste avonden valt ze nu meteen in slaap. Ook Ruud en Yvon liggen al in bed. Ik schenk drie glazen wijn in. We proosten op vijf mooie, dankbare jaren!