Maandag 9 juni 2014…Zelfvertrouwen.

Als ik het pad richting het woonhuis oploop, overvalt me iedere keer een soort rust. Was ik net nog druk aan het piekeren over allerlei dingen die ik deze week te doen heb, nu lijkt mijn hoofd zich te vullen met gelukzalige gedachten en rust. Het overkomt me iedere keer weer. De vogels fluiten al opgetogen hun lied, het water kabbelt en het pas gemaaide gras geurt nog na. Er staat een ‘meiboom’ in de tuin waaraan de vrolijk gekleurde linten wapperen. Margo, een huisgenootje en een begeleidster zitten buiten op het terras. Ze genieten van de zon. Het hondje van de begeleidster snuffelt aan mijn voeten als ik het terras oploop. De begeleidster praat me bij over het Pinksterfeest dat ze gisteren vierden, over Margo’s stemming en over de spraakcomputer. De computer is nog niet veel gebruikt. Het is voor iedereen erg wennen en de opgedane kennis moet eerst aan elkaar worden overgedragen. Margo volgt ons gesprek aandachtig, maar houdt ook de schuwe hond in de gaten.

Een plotse regenbui zorgt ervoor dat we naar binnen vluchten. Meteen de aanleiding om aan de slag te gaan. De spraakcomputer staat al klaar op de eettafel in de woonkamer. Samen met Margo start ik ‘m op en neem de verkorte handleiding erbij. De begeleidster zorgt voor Margo’s huisgenootje en neemt tussendoor een kijkje bij ons. Samen met de begeleidster neus ik in allerlei bestanden en pagina’s die zijn aangemaakt. Ik ben blij verrast met de hoeveelheid keuzekaarten, die ze blijkbaar vrijdag nog gemaakt hebben. We proberen enkele pictogrammen, met woorden en klanken, toe te voegen. En het lukt en nog snel ook!

De informatie die we vrijdag kregen was overweldigend. Ik had er dan ook een hard hoofd in dat ik het computerprogramma snel onder de knie zou krijgen. Maar na een uurtje oefenen in het woonhuis ben ik overtuigd dat het goed komt en zie ik een legio aan mogelijkheden.