Maandag 27 mei 2013…Yvon 11 jaar.

“Maken ze bij Margo op school écht geen cadeautjes voor een jarige broer of zus?” vroeg Yvon mij vlak na moederdag. “Nee meid, alleen voor vader- en moederdag maken ze met de kinderen cadeautjes.” Yvon snapt het, maar vindt het wel jammer. Ik heb het gevoel dat een persoonlijk cadeautje van Margo heel belangrijk is voor Yvon. Ik stuurde vorige week de juffen een mailtje met de vraag of ze nog ergens een kaartje hebben liggen voor onze jarige.

We vierden gisteren Yvon’s verjaardag al. Het was Margo’s logeerweekend. Het is nu eenmaal, zeker voor het vieren van een verjaardag, gemakkelijk en ontspannen als Margo niet thuis is. Het klinkt onvriendelijk, maar zo ervaren we het allebei. De slingers hangen nog. Yvon is vandaag tenslotte pas écht jarig. Er is ook nog taart genoeg. Gerard is thuis en Margo gaat vandaag niet naar Pieter. We kijken uit naar haar thuiskomst. Vooral Yvon. Ze kan niet wachten tot Margo thuis komt.

Er ligt een kaartje op Margo’s rolstoelblad als ik haar uit de taxi haal. Een roze kaart met een hartje erop. Dat blijft leuk, ook als je elf bent geworden. Er zit ook nog een kleinigheidje in de tas, lezen we in klein geschreven letters onderaan op de kaart. Als dat is uitgepakt, geeft Ruud samen met Margo nog een cadeautje. “Er is nog één ding wat ik nog niet heb gekregen! Dat wat bovenaan op mijn verlanglijstje stond…” Margo krijgt al een dikke kus voordat Yvon het cadeautje heeft uitgepakt. “Het kan niet anders dan dat jij de ‘snorrensjaal’ voor mij hebt gekocht samen met mama!” Ik knipoog naar Margo. Het is toch maar wat leuk dat je het cadeautje wat je het allerliefste wil hebben, krijgt van je allerliefste zus!