Margo, onze oudste dochter, is een meisje met het Rett syndroom wiens beperkingen invloed hebben op ons hele gezin. Onbewust bepaalt zij onze grenzen. Onbewust is zij het middelpunt van ons gezin. Haar onvoorwaardelijke liefde en afhankelijkheid leert ons hoe waardevol alles is en hoe alles in het leven niet vanzelfsprekend is.

Dinsdag 26 november 2013…Levering rolstoel.

Margo zit stralend in de bus. Ik vertel haar waar en naar wie we toe gaan. Ze begint te lachen als ik de naam van de ergotherapeute hoor. Geweldig om Margo’s reactie te zien. Helemaal blij lopen we niet veel later het revalidatiecentrum in. Er zit niemand bij de receptie van het revalidatiecentrum. We hoeven ons niet persé te melden, dus loop ik door. Zoekend loop ik door de gangen. De bordjes wijzen me de weg, het revalidatiecentrum is nog altijd een doolhof voor me. Ik weet niet goed of ik moet wachten bij de kinderrevalidatie of dat ik rechtstreeks naar de pasruimte kan gaan. Ik sta twijfelend op het kruispunt en bedenk wat ik zal doen. Dan komt juist de AWBZ-consulente aanlopen. De orthesebouwer komt er vlak achteraan. Ik sluit me bij hen aan. Samen lopen we naar de pasruimte. Ondertussen bekijk ik de kale rolstoel die door de orthesebouwer wordt voortgeduwd. “Ik heb slecht nieuws,” zegt hij voorzichtig. Ik zie een rolstoel zonder hoofdsteun met houten armleuningen. Ik kan het slechte bericht wel al voorspellen. En inderdaad, de rolstoel is niet klaar. Door een miscommunicatie binnen het bedrijf is de rolstoel niet volledig en kan niet afgeleverd worden. Ook de voetenplank is nog niet in orde. De borstfixatie en de heupgordels zijn nog niet bevestigd. Slechts een paar uur werk. Maar ja, niet goed om nu mee te kunnen nemen. De orthesebouwer had het vanochtend pas gezien en had besloten de afspraak toch door te laten gaan om de zitorthese te passen. De ergotherapeute is inmiddels gearriveerd. Margo kijkt haar met een grote glimlach na als ze de ruimte uitloopt om koffie te halen. En als zij niet veel later terugkomt, zit Margo helemaal te ginnegappen. De AWBZ-consulente merkt het op en benoemt het. Ook de orthesebouwer maakt er een opmerking over. Zijn Twentse accent doet ook deze keer iets met Margo. Ze begint onmiddellijk te sjansen. Margo straalt van de aandacht die volledig op haar gericht is.
Margo’s vrolijkheid zorgt ervoor dat ik het slechte nieuws gemakkelijk oppak. Er zijn tenslotte wel ergere dingen dan de vertraging van de levering. Margo moet even proefzitten in de orthese. Ook deze keer tillen de ergotherapeute en de orthesebouwer Margo behendig in de zitorthese. Ook nu weer tot groot genoeg van onze dame. Er moet een kleine aanpassing aan de orthese gedaan worden, constateert de orthesebouwer. Het valt me op dat Margo in een behoorlijk schuine stand achterover zit. Voor mijn gevoel ligt ze meer dan dat ze zit. Is dit wel een goede keuze om deze stand aan te nemen? De schuine zithoek is een bewuste keuze. Het heeft te maken met de zwaartekracht en de verdeling van de druk. Margo zal hierdoor minder naar links gaan hangen, in het voordeel dus van haar asymmetrie. Het klinkt allemaal erg logisch als de ergotherapeute het aan mij uitlegt. Margo lijkt ook wel comfortabel te zitten. Als ik achter de rolstoel ga staan, zit ze laag en erg schuin. Heel anders dan we gewend zijn. De orthesebouwer geeft aan dat het onderstel van de rolstoel nog niet helemaal juist is ingesteld, wellicht verandert het nog iets als dat gebeurd is. Het is in elk geval duidelijk wat er nog aan de stoel gedaan met worden. Margo wordt weer overgezet in haar oude rolstoel. Wat een verschil en zo anders. Wellicht went het snel.
We maken de afspraak dat de orthesebouwer de rolstoel volgende week thuis komt afleveren.. Service aan huis dus.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

We stellen het enorm op prijs als je een reactie achterlaat! Dit kan door bij "Reageer als" te kiezen voor 'Anoniem' (wel graag je naam onder het bericht plaatsen) of voor 'Naam/URL' (schrijf bij 'Naam' je naam en laat bij 'URL' het tekstvak leeg). Bedankt!