Dinsdag 17 december 2013…Pinokkio.

Als ik met Margo de grote zaal van het cultureel centrum in loop, hoor ik een fragment van het slotlied. We hebben geluk; de regisseur wil het nogmaals horen. Het orkest zet opnieuw in. Ruud alias Pinokkio zingt met een krachtige stem en staat midden in de spot. Ik moet nu al een keer slikken en het is pas de voorgenerale…

“Vijf minuten pauze!” roept de regisseur. Ruud komt van het podium af en loopt meteen op ons af. “Hey Margootje! Herken je me?” Ruud kijkt mij aan. Met een brede lach geeft ze zelf het antwoord. Ruud is enthousiast over de tot dan gespeelde scènes. Met zijn ‘houten’ neus lukt het maar net om Margo een kus te geven voordat hij weer het podium op moet.

Er zijn nog enkele familieleden en leden van de toneelvereniging in de zaal. Ik zit met Margo achterin de zaal. Ze is erg onrustig. Zijn het de flitsende lichten, de muziek, ander indrukken die haar onrustig maken? Ik zit niet op mijn gemak. Margo stoeit met haar ademhaling. Het gehijg zorgt ervoor dat een enkeling omkijkt. Zo ook als ze bij een ademstop met haar voeten tegen de voetenplank schopt. Precies de dingen die we willen voorkomen bij een voorstelling. Voor ons, maar ook voor Margo. Margo’s grote, angstige ogen verraden haar ongemak. Terwijl ik graag wat langer had genoten van het spel en de zang van Ruud en zijn kompanen, besluit ik toch om met Margo gaan. Onderweg naar huis bedaart Margo al wat. De frisse wind in haar snoet doet haar goed.

Als Ruud thuiskomt, liggen de meiden al in bed. Hij is opgetogen en vertelt over het toneelspel. Dan valt ie stil. “Vond Margo het leuk?” Ik haal mijn schouders op. “Ik denk het wel. Ze herkende duidelijk je stem als je praatte of zong.” Hij knikt en haalt zijn neus op. “Ik vind het zo jammer dat Margo niet naar een échte voorstelling komt. En ik weet ook echt wel waarom dat is….” Er rolt een traan over zijn wang. “Maar Ruud…” probeer ik iets te zeggen. Ruud laat me niet uitpraten. “Ik snap het heus wel, mam. Maar ik mis mijn grote zus dan nog eens extra.” Ik knik en haal mijn neus op. Er rolt ook een traan over mijn wang.