De bewoners en begeleiders
van de drie woonhuizen worden betrokken bij de boerderij. Zij hebben zich
aangesloten bij gezamenlijke activiteiten van de boer en boerin. En nu ook
Margo één van de bewoners is, kregen we een poosje geleden dan ook een
uitnodiging om de kerstviering op de boerderij bij te wonen. Het lijkt ons een
sfeervol samenzijn, maar ook om kennis te maken met de, voor ons nieuwe, mensen
gaven we ons op.
De gehele woon- en
werkgemeenschap en hun familieleden verzamelen bij het voorerf van de
boerderij. We horen al volop gezang als we bij de boerderij aan komen lopen. We
sluiten aan bij de grote groep mensen. Het is al donker rond de boerderij.
Verschillende mensen hebben lantaarntjes bij zich die wat licht geven. In alle
haast om op tijd te zijn, zijn wij die vergeten. We lopen langs de ganzen,
langs de varkens en bij de koeienstal houden we stil. De boer, die het
enthousiast is van allemaal, zet het volgende lied in. Naast de openstaande
deur van de stal staat een koortje, dat ook uit volle borst meezingt. Iemand
bespeelt een klein orgel. Aan de andere kant van de staldeur komen een aantal
herders. Ze mompelen wat. Ook Maria en Jozef volgen in de stoet. Ik herken in
de herders enkele begeleiders van Margo. In Jozef herken ik Margo’s huisgenoot.
Het gezelschap voert het kerstspel op. Jammer, we staan erg achteraan. Zowel
Margo als Ruud en Yvon kunnen er maar weinig van zien en horen. Als het
kerstspel is afgelopen, gaan we via de andere koeienstal langs de kippen richting
de boerderij. Hier eindigt de ronde. Alle liederen zijn gezongen.
Er brandt verderop een vuur waar we ons kunnen warmen, maar het is er druk. Ruud en Yvon zijn er wel klaar mee. Ze hebben koude voeten en willen geen soep. Ze willen naar huis. We hebben nog niet echt kennis gemaakt met anderen. Iedereen staat in groepjes met elkaar te praten. Het is lastig om ons te mengen. Er staan hegjes en struiken die de doorgang met de rolstoel niet gemakkelijk maken. We besluiten om naar huis te gaan. En net als we, een beetje via de achteruitgang, stilletjes de boerderij willen verlaten, komt Margo’s persoonlijk begeleidster aanlopen. Ze begroet ons enthousiast. Margo begint breeduit te lachen. Wat een blijde begroeting. Het doet me goed dat zo te zien. Die lach is veel zeggend voor ons. Een teken dat het goed zit. We maken een praatje en laten haar weten naar huis te gaan. Om daar de kachel aan te maken en ons te warmen. Lekker, met warme chocomel en slagroom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
We stellen het enorm op prijs als je een reactie achterlaat! Dit kan door bij "Reageer als" te kiezen voor 'Anoniem' (wel graag je naam onder het bericht plaatsen) of voor 'Naam/URL' (schrijf bij 'Naam' je naam en laat bij 'URL' het tekstvak leeg). Bedankt!