Margo, onze oudste dochter, is een meisje met het Rett syndroom wiens beperkingen invloed hebben op ons hele gezin. Onbewust bepaalt zij onze grenzen. Onbewust is zij het middelpunt van ons gezin. Haar onvoorwaardelijke liefde en afhankelijkheid leert ons hoe waardevol alles is en hoe alles in het leven niet vanzelfsprekend is.
Dinsdag 12 maart 2013…Bij de revalidatiearts.

Vorige week zaten de terrasjes al aardig vol. Mensen genoten van de voorjaarszon. Met het heerlijke weer leek de lente in aantocht. Maar dat genieten was slechts voor een paar dagen. Opnieuw is het koud. En vannacht is er onder andere in Brabant een flinke laag sneeuw gevallen. Het veroorzaakt chaos op de wegen rondom Eindhoven. Ongelukken en ellenlange files staan vermeld op teletekst. Ik vraag me af of het zinvol is überhaupt te vertrekken richting Eindhoven. Maar ik wil graag dat Margo naar de revalidatiearts gaat zodat er een vervolg komt op de verwijzing voor de spalken. En dus vertrek ik toch maar samen met Margo ruim op tijd richting het revalidatiecentrum. Gerard, die ook net op weg is naar zijn werk, laat mij weten dat hij net buiten het dorp al stil staat door de verkeersopstoppingen. Aangezien ik deels dezelfde weg moet volgen, kies ik voor de binnenwegen. Ze zijn redelijk goed begaanbaar, maar het gaat traag. Ik rij stapvoets. Als ik ruim een half uur onder weg ben en het nieuws van negen uur op de radio is, heb ik pas tien kilometer afgelegd. Ik ben nog niet eens op de helft. De afspraak met de revalidatiearts is al over een half uur. Ik probeer mijn geduld te bewaren. Dit is overmacht, maar gruwelijk vervelend.
Margo vindt het allemaal prima. Ze kijkt naar buiten. Ze lacht naar mij als ik omkijk. Zij ziet er kennelijk wel de lol van in dat ze met mij mee mag en dat ze niet met de taxi naar school hoeft. Met momenten vlot het aardig en krijg ik vertrouwen toch nog redelijk op tijd bij het revalidatiecentrum te arriveren. Maar dan staat het weer helemaal stil.


Ik informeer bij het revalidatiecentrum. Misschien is de revalidatiearts ook wel gestrand in het verkeer. Misschien kunnen ze wat schuiven met onze afspraak. Maar helaas, als ik de afspraak om half tien niet haal, heeft het geen zin meer om te komen. De revalidatiearts heeft een vol dagprogramma. Er is geen plaats meer vrij om Margo er ergens anders op de dag in te plannen. Het is daarom zinloos om door te rijden. Ik breng Margo dan ook direct naar school.  En dus heb ik ook vandaag weer geen advies en verwijzing voor de spalken en blijven de vragen over de rolstoel onbeantwoord.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten

We stellen het enorm op prijs als je een reactie achterlaat! Dit kan door bij "Reageer als" te kiezen voor 'Anoniem' (wel graag je naam onder het bericht plaatsen) of voor 'Naam/URL' (schrijf bij 'Naam' je naam en laat bij 'URL' het tekstvak leeg). Bedankt!