Margo, onze oudste dochter, is een meisje met het Rett syndroom wiens beperkingen invloed hebben op ons hele gezin. Onbewust bepaalt zij onze grenzen. Onbewust is zij het middelpunt van ons gezin. Haar onvoorwaardelijke liefde en afhankelijkheid leert ons hoe waardevol alles is en hoe alles in het leven niet vanzelfsprekend is.
Maandag 25 februari 2013…Miscommunicatie.

Twee keer per jaar komt de revalidatiearts bij Margo op school. Dat is altijd erg gemakkelijk. We maken dan ook meestal dankbaar gebruik van de mogelijkheid een consult in te plannen. Ook voor haar aanwezigheid morgen heb ik ons opgegeven. We hebben nog wat vragen over de rolstoel waarvoor we bij haar terecht kunnen. Maar zeker ook met betrekking tot de vergroeiingen van de voeten. De vragen rondom de spalken en de nieuwe schoenen kunnen hopelijk door haar beantwoord worden, zodat de verwijzing geregeld wordt. Ware het niet dat Margo niet is ingepland!
Blijkbaar is het briefje, waarop ik had ingevuld te willen komen, kwijtgeraakt. Het programma van de revalidatiearts is helemaal vol. Geen gaatje meer in haar schema voor Margo en mij. Er zit niets anders op dan het revalidatiecentrum te bellen in de hoop dat er op korte termijn een afspraak mogelijk is.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

We stellen het enorm op prijs als je een reactie achterlaat! Dit kan door bij "Reageer als" te kiezen voor 'Anoniem' (wel graag je naam onder het bericht plaatsen) of voor 'Naam/URL' (schrijf bij 'Naam' je naam en laat bij 'URL' het tekstvak leeg). Bedankt!

Abonneren op: Reacties posten (Atom)