Dinsdag 8 april 2014…Naar de tandarts.

De tandartsassistente groet ons. “Jullie zijn vroeg!” Ik kijk op mijn horloge. We zijn inderdaad ruim op tijd, over een kwartier hebben we pas de controleafspraak. De tandartsassistente kijkt verbaasd in het rond. Er is verder niemand in de wachtkamer. Ze gaat weer de praktijkruimte in en komt even later terug. We mogen al mee naar binnen. De kussens ter ondersteuning liggen al klaar in de tandartsstoel. Net als de vorige keren doen we de transfers van Margo met de tillift. Ogenschijnlijk ligt Margo comfortabel in de tandartsstoel. Ze doet gewillig haar mond open. Haar ogen sluit Margo vanzelf tegen de felle lamp die de tandarts dichterbij haalt om Margo’s gebit te belichten. Met Margo’s eigen tandenborstel en een haakje controleert de tandarts het gebit. Ik merk dat ik wat gespannen ben. Ik hoop dat Margo’s tanden en kiezen in orde zijn. Het poetsen van Margo’s gebit is niet altijd gemakkelijk. Bij eerdere opmerkingen van de tandarts heb ik het gevoel me te moeten verdedigen dat de gebitsverzorging niet altijd meevalt. Ik zie hoe Margo’s tandvlees behoorlijk bloedt en hou mijn hart vast voor commentaar. Maar het is niet nodig. De tandarts is vol lof. “Het gebit ziet er keurig uit!” Het is altijd weer een opluchting dit te horen. Margo krijgt een fluoride behandeling en ondergaat alles heel rustig en gelaten. Ondertussen krijg ik tips rondom het bloedende tandvlees die ik, zo verzoekt de tandarts, moet delen met de begeleiding van het woonhuis.

Als Margo klaar is en weer in haar stoel zit, kiest ze een kleurrijke sticker. Ik breng Margo naar school waar Anne er al is om met Margo te gaan zwemmen.

Eenmaal thuis check ik mijn mailbox en maak een berichtje voor het woonhuis en de klas. De complimenten waren tenslotte niet alleen voor mij, maar zeker ook voor hen.