Maandag 31 maart 2014 (1)…Zorgplanbespreking.

De deur van het kantoor staat op een kier. Nadat ik op de deur heb geklopt, duw ik ‘m verder open. “Goedemorgen”. Margo’s juf, tevens persoonlijk begeleidster, en de persoonlijk begeleidster van het woonhuis zijn al in de kamer van de orthopedagoge. De orthopedagoge komt aanlopen met een dienblad met koffie en thee. Ik neem graag een kop koffie van haar aan. Het is half negen. Ik ben vroeger op pad dan gebruikelijk op maandag. Margo’s dossier ligt op de tafel.

Gewoonlijk wordt zo’n zes weken na de kinderbespreking het zorgplan doorgesproken. Dit zorgplan bestaat uit heel wat pagina’s. In de algemene informatie over Margo en de begeleidings- en bejegeningskenmerken is weinig veranderd ten opzichte van voorgaande jaren. Het is vooral het ontwikkelingsplan dat aangepast wordt aan de hand van, al dan niet, behaalde doelen. We hadden het zorgplan vorige week al thuis gestuurd gekregen. Ik heb wat opmerkingen en vragen en ook de orthopedagoge heeft hier en daar iets onderstreept. Met z’n vieren nemen we het zorgplan blad voor blad door. We staan voornamelijk stil bij de doelen. De doelen hebben voornamelijk ‘communicatie’ als aandachtspunt. Nog niet wetende of de spraakcomputer toegekend zou worden, heeft de leidster in de doelen omschreven dat er gewerkt gaat worden met pictogrammen en doorkijkramen. Maar nu de toekenning definitief is, kunnen deze worden aangepast. De juf doet het maar al te graag. Ook zij is enorm blij dat Margo een stem gaat krijgen en kijkt net als iedereen uit naar de komst van het hulpmiddel.

Het is rumoerig op de gang. Er worden al enkele kinderen binnengebracht. Voor de juf een signaal om naar de klas te gaan om de kinderen te verwelkomen. We sluiten de bespreking af. De afspraken voor de komende tijd zijn duidelijk.