Margo, onze oudste dochter, is een meisje met het Rett syndroom wiens beperkingen invloed hebben op ons hele gezin. Onbewust bepaalt zij onze grenzen. Onbewust is zij het middelpunt van ons gezin. Haar onvoorwaardelijke liefde en afhankelijkheid leert ons hoe waardevol alles is en hoe alles in het leven niet vanzelfsprekend is.

Zondag 4 mei 2014…App.

We hadden vanmiddag vrienden op de koffie. Ze kwamen vol enthousiasme vertellen van het bezoek dat ze die ochtend aan Margo brachten. Reacties van Margo’s medebewoners op de knutselwerkjes die Margo van de kinderen kreeg. De liefdevolle aandacht van de begeleiding. De pasgeboren kalfjes op de boerderij. De plantenbakken met fleurige bloemen, wat het huis een prachtig aanzien geeft. Enzovoort. Het is erg fijn te merken dat ook vrienden uitbundig zijn over de woonplek van Margo in zijn geheel. Dat ze achter onze keuze staan geeft ons een goed gevoel. Dat ze Margo niet vergeten, ook al is ze niet zo veel meer thuis, is natuurlijk geweldig. Onze vrienden zijn net naar huis. Mijn telefoon piept. Ik krijg een berichtje van de huisoudste. ‘Vandaag heerlijk gefietst met Margo…’ Weer gepiep. Er komt een foto in mijn berichtenbox. 


En nog één.


De berichtgevingen van vandaag beïnvloeden mijn gedachten. En hoe? Het geluk in je leven hangt (deels) af van de kwaliteit van je gedachten. Die van mij zijn goed vandaag!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

We stellen het enorm op prijs als je een reactie achterlaat! Dit kan door bij "Reageer als" te kiezen voor 'Anoniem' (wel graag je naam onder het bericht plaatsen) of voor 'Naam/URL' (schrijf bij 'Naam' je naam en laat bij 'URL' het tekstvak leeg). Bedankt!