Een poos geleden al kregen we een
uitnodiging voor een optreden op het erf bij de biologische boerderij op het
landgoed bij Margo’s woonhuis. Vanavond treed er het Riccotti ensemble op. Dit
straatsymfonieorkest, dat bestaat uit ruim veertig jonge
(conservatorium)studenten, is een grensverleggend ensemble. Het heeft een
reputatie hoog te houden als het gaat om het opzoeken van nieuwe doelgroepen,
verrassingsoptredens op gekke plaatsen en het uitvoeren van allerlei soorten
muziek. Tijdens hun zomertournee Roarin’Berlin Tour is dit jaar Ellen ten Damme,
de veelzijdige zangeres en actrice, hun speciale gast. De begeleiding van het
woonhuis sprak vol enthousiasme over het optreden van het ensemble dat vorige
jaar ook al had op het landgoed had opgetreden. We hadden het dan ook op onze
kalender geschreven.
Vanmiddag gooien we het op het woord bij
vrienden om er naar toe te gaan. Uiteindelijk gaan we met acht volwassenen naar
het landgoed. Ruud en Yvon zijn logeren en vinden het prima zo. Gerard en ik
halen Margo op in het huis. Vanwege de drukte in het huis wachten onze vrienden
buiten in de tuin. Margo is verheugd iedereen te zien. Met z’n allen wandelen we
naar het erf van de boerderij. Het is al een hele drukte in de stal. Waar
normaal de koeien van de Genneper Hoeve staan, is het nu het decor van het
orkest. De studenten zijn hun instrumenten aan het stemmen. Mensen zitten op de
strobalen of staan in de stal in afwachting van het optreden. We kunnen er niet
in met de rolstoel en lopen naar de zijkant van de stal om daar een plaats te
zoeken. Vervelend genoeg is het bij de gierput en laat de geur te wensen over.
Maar ach, het heeft wel iets. Zeker als de studenten, die niet alledaags gekleed
zijn, hun muziek ten gehore brengen. De studenten gebruiken geen podium,
kondigen zich zelf aan en laten Ellen ten Damme zingen vanaf een strobaal. Het
repertoire gaat van Bach tot Marlène Dietrich en kan ons allemaal wel boeien.
Ook Margo zit te genieten. Ze kan alleen niet zoveel zien. Het is een hele
drukte om haar heen. Iedereen hangt tegen de voerbakken en hekken van de koeien.
Automatisch snuiven we de lucht om ons heen op. En het went. Margo heeft er
blijkbaar al helemaal geen last van. Ze valt al snel in slaap. We zien één van
de begeleiders samen met een andere bewoonster op een strobaal in de stal
zitten. Ze steekt, met een vragende uitdrukking, een duim in de lucht. Ik knik
dat het goed gaat, maar gebaar ook dat Margo slaapt.
In de pauze komt de begeleidster naar ons toe en vraagt of ze Margo mee zal nemen naar het woonhuis en haar naar bed zal brengen. Het optreden zal na de pauze nog een uur duren. Als blijkt dat de avonddienst officieel over een half uur is afgewerkt, moeten we reëel zijn en Margo mee laten gaan naar het huis waar ze lekker naar bed kan.
De begeleidster neemt de rolstoel van me over. Ik loop even mee de stal uit en geef Margo een dikke kus. “Lekker slapen. Tot morgen, lieverd!” fluister ik in haar oor. Ze slaapt gewoon door. Ik kijk de begeleidster na als ze met een slapende Margo het erf af loopt. Het voelt raar en het steekt. Het voelt nu letterlijk dat ze de zorg van me overneemt.
Ik word uit mijn gedachten gehaald door het flesje witbier wat ik in mijn handen gedrukt krijg. “Er is geen wijn…” Samen met de twee mannen, die de versnaperingen hadden gehaald, sluit ik aan bij onze vrienden. Het vervolg van het optreden start weer snel. Het is nog een prachtig uur vermaak waarbij ik onbezorgd over het hek hang en de geur van de stalmest niet eens meer tot me doordringt. De gedreven studenten spelen wereldmuziek, maar ook jazz en pop. Ellen ten Damme zingt met een verbluffende veelzijdigheid van ‘Unbeschreiblich Weiblich’ van Nina Hagen tot ‘99 Luftballons’ van Nena.
Als het optreden is afgelopen, slenteren we over het erf richting de parkeerplaats. Ik kan het niet nalaten om het tuinpad van Margo’s woonhuis op te lopen. Vanaf daar zie ik Margo’s slaapkamerraam. De gordijnen zijn dicht. Er brandt geen licht. Ik ga er maar vanuit dat ze rustig slaapt….
Lieve Gea, kan me het "stekerige" gevoel wel een beetje voorstellen. Hoort bij het "loslaten" denk ik, maar tof en knap dat je daarna toch hebt kunnen genieten. liefs xxx
BeantwoordenVerwijderen