Woensdag 27 augustus 2014…Nieuwe groep.

Op Heimdal is de leeftijd een richtlijn voor de doorstroming naar een volgende groep. Om organisatorische en logistieke redenen, gingen twee jonge ‘lopertjes’ haar voor en heeft het even geduurd voordat Margo kon doorstromen. Voor ons eerlijk gezegd niet zo erg. We zijn alweer enkele jaren vertrouwd met deze juffen en het reilen en zeilen in deze groep. Dat is een soort veilige haven voor Margo én voor ons. Overgaan naar een nieuwe groep, is elkaar opnieuw leren kennen. Dat vraagt opnieuw om vertrouwen, kost tijd en gewenning in de eerste periode. Voor ons, de juffen, maar zeker ook voor Margo.Margo heeft al een aantal weken lang iedere woensdag ‘stage gelopen’ op de nieuwe groep. Maar vandaag gaat ze écht over naar de nieuwe groep. Het achterste lokaal in de gang. De groep met de oudste kinderen.

Gisteren maakte ik samen met Margo een attentie voor de juffen. In een persoonlijke noot voor hen, blik ik terug op de periode dat Margo bij hen in de groep was. Voor ons stond in die periode vooral de verhuizing en het communicatietraject centraal. En bij beide grote, emotionele ontwikkelingen voelden we ons enorm gesteund en waren zij stuk voor stuk betrokken. Niet alleen voor ons, zeker ook voor Margo! Het zijn keien van juffen!

Vanmorgen aan het ontbijt vertel ik er opnieuw over met Margo zodat ze daarna goed voorbereid naar school gaat. Net als met haar verjaardag is dit een moment zonder ouders. Ik ben dan ook erg nieuwsgierig naar het overdrachtsschrift als Margo vanmiddag thuis komt. Met een glimlach van oor tot oor komt ze uit de taxi. Het blad van haar rolstoel is versierd met een lampjesslinger en kaartjes met lieve teksten, van elk klasgenootje en juf één. Ik haal het schrift uit haar tas. ‘Margo maakte het afscheidsfeestje heel alert mee. Ze keek iedereen beurtelings aan. Ondanks dat ze heel blij is dat ze naar de Ygdrasil mag, leek het haar ook wel iets te doen om afscheid te nemen. De welkomstplaat op de deur van het nieuwe klaslokaal werd met een glimlach ontvangen. Ze is er helemaal klaar voor!!’ schrijft haar ‘oude’ juf.

Het verslagje gaat nog verder over wat ze verder nog gedaan hebben en dat Margo goed heeft gegeten en gedronken. Helemaal onder aan de bladzijde staat een korte zin. ‘Bedankt voor het vertrouwen!’ Dat doet me goed. Dezelfde gedachten, hetzelfde gevoel waar het, wat ons betreft, vooral om gaat.