Margo heeft de spraakcomputer nu zo’n
vijf weken in gebruik. Maar de inzet van het gebruik ervan is niet rooskleurig.
Margo negeert haar nieuwe hulpmiddel zo lijkt het wel. Zo voortvarend als het in
de proefperiode ging, zo moeizaam gebruikt ze ‘m nu. We zijn met z’n allen ook
nog zoekende naar de juiste invulling van de keuzekaarten. We weten niet goed
hoe en wanneer we van Margo mogen of moeten verwachten dat ze via de
spraakcomputer communiceert. En daarom hebben de persoonlijk begeleidsters van
het woonhuis en de groep en ik vanmorgen een afspraak op
Heimdal.
Ik parkeer de bus als ik verderop de
kinderen van Margo’s groep zie wandelen. Ik wacht ze op. Het jongetje die
Margo’s rolstoel duwt, pakt me bij de hand en gebaart dat ik de rolstoel mag
duwen. De juf maakt er een grapje over. Ik wandel, terwijl ik Margo duw, met de
groep richting het schoolgebouw. “Jullie Margo heeft ons door!” Ik kijk de juf
aan die lachend verder gaat. “Ik heb haar vanochtend vertelt dat we een
spoedvergadering over de computer hebben. En wat denk je…ze heeft ‘m de hele
ochtend voortreffelijk ingezet!” Ik verminder mijn tempo en kijk vanaf de
zijkant naar Margo. Ze zit grijnzend in haar stoel. Als onze blikken elkaar
kruisen, kijkt ze me ondeugend aan. Ze heeft blijkbaar het gesprek kunnen
volgen. Eenmaal terug in de klas gaan de juf en
ik alvast naar een kantoorruimte. Als ook de persoonlijk begeleidster van het
woonhuis er is, wisselen we onze ervaringen en ideeën uit en maken we concrete
afspraken. Nu maar hopen op klare taal van onze dame!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
We stellen het enorm op prijs als je een reactie achterlaat! Dit kan door bij "Reageer als" te kiezen voor 'Anoniem' (wel graag je naam onder het bericht plaatsen) of voor 'Naam/URL' (schrijf bij 'Naam' je naam en laat bij 'URL' het tekstvak leeg). Bedankt!