Margo, onze oudste dochter, is een meisje met het Rett syndroom wiens beperkingen invloed hebben op ons hele gezin. Onbewust bepaalt zij onze grenzen. Onbewust is zij het middelpunt van ons gezin. Haar onvoorwaardelijke liefde en afhankelijkheid leert ons hoe waardevol alles is en hoe alles in het leven niet vanzelfsprekend is.
Dinsdag 31 januari 2012 (2)…Naar Maastricht?

De papieren die we invulden voor de ademhalingsregistratie in november zijn nog recent genoeg. Deze papieren en het groeiboekje liggen klaar. Ik wilde het eerst niet doen voordat we de bevestiging hadden, maar uiteindelijk leg ik vanmiddag ook Margo’s spullen allemaal klaar. Ze hoeven alleen nog maar in haar tas. Opnieuw is alles geregeld voor het verblijf in Maastricht. Ook nu weer onder voorbehoud want vanavond horen we pas of de opname doorgaat.
Gerard belt rond zeven uur naar de PICU (kinder intensive care afdeling) om te horen of Margo’s opname van morgen definitief is. “Hoezo?” Ik hoor de verbazing in zijn stem. Met gefronste wenkbrauwen kijkt hij mij aan. Hij haalt zijn schouders op. “Hopelijk tot morgen,” hoor ik Gerard zeggen, als ik de laatste vieze borden in de vaatwasser zet. Het klinkt allemaal nogal twijfelachtig. Er zijn slechts twee kinder ic-bedden vrij in heel Nederland. Eén in Rotterdam en één in Maastricht. Alleen als alles rustig blijft in Nederland, zijn we welkom in Maastricht en kan de ademhalingsregistratie doorgaan. Dus fingers crossed dat er geen helse ongelukken of andere rare, ernstige dingen gebeuren!

1 opmerking:

  1. Succes luitjes,
    we denken aan jullie!

    Lieve groet,
    Michel, Martine & Fleur.

    BeantwoordenVerwijderen

We stellen het enorm op prijs als je een reactie achterlaat! Dit kan door bij "Reageer als" te kiezen voor 'Anoniem' (wel graag je naam onder het bericht plaatsen) of voor 'Naam/URL' (schrijf bij 'Naam' je naam en laat bij 'URL' het tekstvak leeg). Bedankt!