Margo, onze oudste dochter, is een meisje met het Rett syndroom wiens beperkingen invloed hebben op ons hele gezin. Onbewust bepaalt zij onze grenzen. Onbewust is zij het middelpunt van ons gezin. Haar onvoorwaardelijke liefde en afhankelijkheid leert ons hoe waardevol alles is en hoe alles in het leven niet vanzelfsprekend is.

Dinsdag 14 februari 2012…Voortgang?

We zijn volop in de voorbereiding voor de carnaval. Met de gouden verf nog op mijn vingers druk ik de toetsen in van het telefoontoestel in. Het is alweer twee weken geleden dat ik contact heb gehad met de rolstoelleverancier. En tot op heden heb ik nog steeds niet gehoord. Voor de zoveelste keer vraag ik hoe de stand van zaken is met de rolstoel voor Margo. Naam en geboortedatum geef ik door. Ik hoor het getik op een toetsenbord. “Er moet een orthese ingebouwd worden….” Het blijft stil aan de andere kant van de lijn. Ik ben sprakeloos en wacht af of de man zijn zin verder afmaakt.  “Eeuuh…even kijken…” Het getik klinkt opnieuw. Ik kan me inhouden om niet te reageren.  “Ik ga even voor u informeren.” Ik krijg een muziekje. Nog één. Guus Meeuwis deze keer. “De orthese is nog niet klaar, mevrouw. Het kan nog even duren.” Ik ben enorm verbaasd en inmiddels behoorlijk geïrriteerd. Ik vraag de man hoe men mij twee geleden heeft kunnen vertellen dat ze bezig waren de orthese in te bouwen, terwijl ik nu hoor dat de orthese nog niet eens klaar is. Misverstand, communicatie, miscommunicatie. Allerlei argumenten hoor ik, maar volgens mij klopt er niets van. Maar hoe ik ook probeer om enige duidelijkheid te krijgen, ik krijg geen poot aan de grond.
Ik heb het mobiele nummer van de orthesemaker. Misschien weet hij hoe de stand van zaken werkelijk is. Een bericht op zijn mobiel laat me weten dat hij wegens vakantie deze week niet aanwezig is. Ik zoek het nummer op van het bedrijf dat de orthese maakt. Ik krijg een vriendelijke mevrouw aan de lijn. “Daar is net ook al over gebeld,” is haar reactie op mijn vraag. Ik leg haar uit dat ik geïnformeerd heb bij de rolstoelleverancier en dat het mij allemaal niet duidelijk is. Opnieuw hoor ik van haar dat de orthese net in de maak is. “Het maken zou slecht twee weken in beslag nemen, is me tijdens de passing op 12 december verteld. De orthese zou voor Kerst al klaar zijn.” “Helemaal juist,” hoor ik. “Maar er is geen goedkeuring van de firma.” “Goedkeuring?” Het blijkt dat de rolstoelleverancier nooit geen officiële opdracht heeft gegeven tot productie van de orthese. Als tussenleverancier heeft de orthesemaker een officiële goedkeuring nodig voordat ze daadwerkelijk overgaan tot productie. “Nalatigheid?” is het antwoord op mijn vraag waarom die officiële goedkeuring er dan nog niet is. Meteen biedt de vrouw haar excuses aan. Ook zijzelf of haar collega’s hadden alerter moeten zijn om de goedkeuring sneller te krijgen. Door onderbezetting van personeel hebben ze dat verzuimd. Kijk, dat is tenminste eerlijk en duidelijk. Het zal uiterlijk aan het einde van de volgende week zijn voordat de orthese klaar is. Het onderstel van de rolstoel is al bij de orthesemaker zodat het inbouwen direct kan beginnen. De volledige afwerking zal zo’n twee dagen in beslag nemen. Vervolgens zal de complete stoel naar de rolstoelleverancier gaan die hem dan in overleg met ons afleveren. Nog een week of drie dus volgens de firma van de orthese. Het zal mij benieuwen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

We stellen het enorm op prijs als je een reactie achterlaat! Dit kan door bij "Reageer als" te kiezen voor 'Anoniem' (wel graag je naam onder het bericht plaatsen) of voor 'Naam/URL' (schrijf bij 'Naam' je naam en laat bij 'URL' het tekstvak leeg). Bedankt!