Woensdag 1 februari 2012 (1)…Fiets.

Het is een poosje geleden dat Yvon samen met mij de reclamefolders doorbladerden. “Kijk eens hier, mama!” Ze liet me de folder van het Kruidvat zien. “Die fiets kunnen we winnen, want je hebt voor Margo drie flessen okselfris gekocht.” Verlekkerd keek ze naar de prachtige fiets die afgebeeld stond op de linker pagina van het krantje. Ik had inderdaad gebruik gemaakt van de actie twee plus één gratis. Maar ik had niets gezien over een te winnen fiets. “Het enige wat je hoeft te doen is de kassabon opsturen, mama.” Haar enthousiasme straalde ervan af. Ik zocht in de doos tussen het oud papier naar de kassabon en beloofde onze jongste deze op te sturen. “Als wij winnen is die fiets wel voor mij, hé mam!” Ik knikte terwijl ik het actie-adres op de envelop schreef. Yvon ratelde gewoon door. “Voor jou is die fiets te klein. En tja, Margo kan niet fietsen. Het is een echte ‘Vogue Girl-fiets’, dus ook echt niks voor Ruud!” Ze deed extra haar best op het uitspreken van de merknaam van Margo’s deodorant. Ik beloofde Yvon de volgende dag de envelop te posten, maar dat was natuurlijk geen garantie voor het winnen van die gave fiets.

Afgelopen vrijdag werden we verrast met het nieuws dat Yvon tot de vijf winnaars behoort van de fiets. Helemaal blij was ze. “Ik heb zo’n zin in woensdag, maar toch ook weer niet. Ik krijg dan mijn nieuwe fiets, maar jullie gaan naar het ziekenhuis.”

Niet veel later nadat Yvon vanmorgen naar school is vertrokken, gaat de bel. Het is de bezorger van de fiets. De fiets staat buiten onder de overkapping. Ze vindt ‘m vast prachtig. Maar hoe blij ze is, zien en horen we vrijdagmiddag. Wij gaan vertrekken. Wij gaan naar Maastricht!