Margo, onze oudste dochter, is een meisje met het Rett syndroom wiens beperkingen invloed hebben op ons hele gezin. Onbewust bepaalt zij onze grenzen. Onbewust is zij het middelpunt van ons gezin. Haar onvoorwaardelijke liefde en afhankelijkheid leert ons hoe waardevol alles is en hoe alles in het leven niet vanzelfsprekend is.

Donderdag 16 februari 2012…Lang logeren.

De logeertas puilt uit. Margo gaat ook komend weekend logeren. We hebben het reguliere vierde weekend kunnen ruilen met het derde. En nog een nachtje er achteraan. Er zit een extra setje kleren en iets lekkers in haar logeertas. Ook haar carnavalstenue zit erin. Maar of die fleurige blouse wel nodig is, vraag ik me af. Gisteren lazen we in het schrift dat Margo verkozen is tot prinses Carnaval van Heimdal. Dus hebben we niet alleen een adjudant, maar ook een prinses in ons gezin. Even hebben we het erover gehad om samen met Ruud naar Heimdal te gaan. Maar ook Ruud heeft carnaval op school en bovendien wordt dit feest bij Margo op school niet heel uitbundig gevierd. We laten het maar zo.
Margo slaapt vanmorgen nog als Gerard gaat werken. Hij aait haar over haar bol. “Geef je haar een dikke kus van me?“ vraagt hij me als hij vertrekt. Aan de ontbijttafel vertel ik Margo dat ze extra lang mag logeren en dat ze dinsdag met Anne mee mag. Ik vertel over de carnaval, over het prinses zijn en over Ruud als adjudant. Margo luistert. Ze is nog wat slaperig. Ik weet niet of het bij haar binnenkomt. Ik heb zelf zo’n zin in de komende dagen dat het me geen enkele moeite kost als ik Margo uitzwaai. “Veel plezier. Tot dinsdag!”

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

We stellen het enorm op prijs als je een reactie achterlaat! Dit kan door bij "Reageer als" te kiezen voor 'Anoniem' (wel graag je naam onder het bericht plaatsen) of voor 'Naam/URL' (schrijf bij 'Naam' je naam en laat bij 'URL' het tekstvak leeg). Bedankt!