Dinsdag 27 maart 2012…We hebben ‘m!.

Het is de afspraak dat ie vandaag gaat komen; Margo’s nieuwe rolstoel. Er is afgesproken dat de rolstoeladviseur zelf de stoel komt afleveren en instellen. En jawel, klokslag vier uur gaat de bel. De adviseur staat bij de voordeur. “Mam, Margo is er ook al.” Ruud ligt met een koorts op de bank en heeft de witte bus zien staan. Bij onze voordeur is een opstapje waardoor een rolstoel daar niet naar binnen kan. Ik loop meteen via de achterpoort richting de voorkant van ons huis. Ik bekijk met enige argwaan de nieuwe rolstoel. Hij heeft niet de ijsblauwe kleur. Hij is zwart met metallic grijs. Hij is laag aan de grond en allerminst groot en lomp zoals ik had verwacht. “Heeft u wel de goede stoel meegebracht?” vraag ik lachend. “Jawel! Hij is mooi, hé!” Ik laat me niet verleiden door het enthousiasme van de man. Ik begroet Margo en de taxichauffeur die samen mijn richting opkomen. De taxichauffeur buigt zich over de nieuwe rolstoel. Met een knipoog, de chauffeur is op de hoogte van de hele gang van zaken, kijkt hij of de taxibeugels aan de stoel bevestigd zijn. “Niet dat we morgenvroeg al voor verrassingen komen te staan.” Gelukkig, de beugels zitten eraan. Met een gerust hart vervolgt de taxichauffeur zijn route nadat hij Margo heeft gegroet.

Ik duw Margo het huis in. De rolstoelleverancier komt met de nieuwe stoel achter mij aan. Terwijl ik wat drinken inschenk, bekijk ik de nieuwe rolstoel nog eens goed. Hij valt op ’t eerste oog niet tegen. Volgens de adviseur is het de nieuwste uitvoering van dit type. Jammer dat er tijdens de passingen dan zo’n oubollig, blauw model als voorbeeld staat. Deze uitvoering is pittiger, wat moderner.

Gerard komt al thuis. Hij heeft zo meteen een afspraak bij de tandarts. Gerard tilt Margo in haar nieuwe stoel. Ze zit erg laag bij de grond. Dat lijkt ons niet handig aan de eettafel. Het verschil in zithoogte blijkt zo’n dertig centimeter met de huidige stoel. Als we Margo in haar nieuwe stoel aan tafel zetten, komt ze nauwelijks met haar neus boven het tafelblad uit. Gelukkig kan dit direct aangepast worden. De rolstoeladviseur gaat zijn gereedschap uit de bus halen. Gerard tilt Margo weer in haar oude stoel. Als de achterdeur opengaat, verwacht ik de adviseur met zijn gereedschap, maar ik zie aan Margo’s gezicht dat het iemand anders is. Pieter, die wist dat de stoel geleverd zou worden, komt ook even kijken. Pieter was bij de passing en is ook verbaasd over de moderne uitvoering van de nieuwe stoel.

De rolstoeladviseur sleutelt aan de stoel om ‘m op een juiste hoogte te krijgen. Als Margo er voor de tweede keer in zit, ziet het er een stuk beter uit. Nog lager dan in de oude stoel, maar wel prima. Het rolstoelblad is een houten proefmodel met groene polstering voor de ellebogen. De voetsteunen worden afgesteld, de hoofdsteun komt in de juiste stand en de badstof hoezen gaan over de zitorthese heen. Na een uurtje is de stoel rijklaar. We krijgen nog wat tekst en uitleg over het kantelsysteem en het advies om het gebruik van de stoel rustig op te bouwen. De zitorthese is voor Margo een omschakeling die we niet moeten onderschatten. Het advies is dan ook om haar niet meteen een hele dag in de orthese te laten zitten. De adviseur vergelijkt de orthese met nieuwe schoenen. Die heb je ook niet meteen een hele dag aan, die moet je inlopen. Zo is het voor Margo met de zitorthese ook.

Maar we hebben ‘m. Hij is er! We kunnen gaan wandelen, uitproberen en kijken hoe de rolstoel Margo én ons bevalt. We gaan de paden op en de lanen in.