Donderdag 19 april (2) 2012…Afspraakbevestiging.

De correcties en aanpassingen aan Margo’s rolstoel zouden in één dag gedaan worden. Een druk programma voor de mannen in de werkplaats, maar volgens de leverancier het moet te doen zijn. De orthesemaker belde met de stoffeerder, het naaiatelier en ook de timmerman werd meteen besproken. Het kan niet eerder dan woensdag. ‘s Ochtends ophalen, ’s avonds weer thuisbrengen. Afgesproken.

Vanmiddag krijg ik een telefoontje van de rolstoelfirma, die de hele actie coördineert. Ze wil de afspraak voor de aanpassing bevestigen. “Woensdagochtend om half acht wordt de rolstoel bij u opgehaald en dan wordt ie donderdag om half vijf weer op uw huisadres afgeleverd.” Nee, hé! Daar gaan we weer?!

Ik wil geen discussie wie nu wat heeft gezegd of afgesproken. Ik kan me ergeren aan alles en nog wat, maar ik bent het niet verplicht. Ik ga het ook niet doen. Ik ben duidelijk. Margo logeert volgende week een lang weekend. Dat zou betekenen dat, als de rolstoel woensdag opgehaald wordt, ze pas maandag de nieuwe stoel terugkrijgt. Dat ze dus zes dagen in haar oude rolstoel moet zitten. Daar stem ik niet mee in. Het risico om de rolstoel in één dag in orde te maken, is me in eens te groot. Ik heb het gevoel de firma inmiddels te kennen en denk te weten hoe dat zal aflopen. Volgens de mevrouw kan het ook dinsdag al. Ook in de werkplaats en het naaiatelier? Bij de stoffeerder en de timmerman? Blijkbaar. Dinsdagmorgen ophalen. Woensdagavond thuisbrengen. Ik ben benieuwd.