Donderdag 7 juni 2012 (2)…Morgen nog.

Zoals de leidster me beloofde, mailde ze me in de loop van de middag enkele gegevens. Maar ik weet niet zo goed wat ik er mee moet. Het nieuws is een beetje gezakt, alhoewel het nog steeds door mijn hoofd spookt. Het wil natuurlijk niet zeggen dat de nieuwe chauffeur geen goed en zorgzaam persoon zal zijn. Wie weet treffen we het wel nog beter? Nou ja, dan moet hij of zij wel van hele goede huize komen. Ik wil trouwens helemaal niet oordelen. Dat kan altijd nog. De manier waarop het allemaal gelopen is, geeft me een onprettig gevoel. Er volgde, tegen vijf uur vanmiddag, een mail vanuit Heimdal. Volgens deze informatie zouden we een brief van het nieuwe taxibedrijf over de gehele gang van zaken uiterlijk vandaag gehad moeten hebben. Maar ik heb geen brief gezien, gisteren niet en vandaag ook niet. De nieuwe taxichauffeurs, die vanochtend op Heimdal zijn geweest, zullen persoonlijk contact met ons opnemen om voor aanstaande maandag kennis te maken met ons en met Margo. Maar ik heb (nog) van niemand iets gehoord. Behalve van ‘onze’ taxichauffeur. Hij belde vanavond. Ik hoor zijn kant van het verhaal. Ik maak me zorgen om de hele gang van zaken. Ik hoor bij hem ook teleurstelling, boosheid maar vooral bezorgdheid. Zijn hart ligt bij de kinderen die hij ruim elf jaar met veel plezier van en naar Heimdal heeft gebracht. Hij hoopt van harte dat het goed met hem gaat. Over hem hoeven we ons geen zorgen te maken, probeert hij me gerust te stellen. Hij wil ons bedanken voor het in hem gestelde vertrouwen. Hij belooft me Margo morgen nog een aai over haar bol te geven. Ik voel weer een brok in mijn keel en kan niet meer zoveel zeggen.

We komen er nog op terug, met z’n vijven. Dat beloof ik hem.