Margo, onze oudste dochter, is een meisje met het Rett syndroom wiens beperkingen invloed hebben op ons hele gezin. Onbewust bepaalt zij onze grenzen. Onbewust is zij het middelpunt van ons gezin. Haar onvoorwaardelijke liefde en afhankelijkheid leert ons hoe waardevol alles is en hoe alles in het leven niet vanzelfsprekend is.

Vrijdag 8 juni 2012…Uitleg.

Een vakantiegroet van Anne is het enige wat de postbode ons brengt. Geen brief van het taxibedrijf. Ook het beloofde telefoontje blijft uit. Margo is logeren tot maandag, een kennismaking met de nieuwe taxichauffeur is hierdoor uitgesloten. Ik neem contact op met Heimdal om te horen hoe het zit. Het contact moet op initiatief van het taxibedrijf gebeuren, is de afspraak. Maar vanuit Heimdal zullen nogmaals doorgeven dat wij nog altijd niets hebben gehoord.
Ik heb nog wel wat meer vragen en opmerkingen die ik bespreek met de zorgconsulente. Zij was een leidster van Margo. Inmiddels heeft zij een andere functie bij Heimdal en in deze situatie is ze het klankbord voor ouders. Ik ken haar goed en dat maakt het delen van mijn gevoelens een stuk gemakkelijker. Ze wil me graag de hele gang van zaken vertellen, want ook volgens haar is het niet op z’n Heimdals wat er is gebeurd. Blijkbaar is Heimdal, na het faillissement en de daaropvolgende overname, slechts een klein geheel in een grote organisatie geworden. Op hoog bestuursniveau zijn beslissingen genomen over het taxivervoer. Daarna zijn ze bij Heimdal, en vervolgens alle andere betrokkenen zoals de taxichauffeurs en ouders, vorige week pas op de hoogte gebracht. Wie nu verantwoordelijk is en wat de daadwerkelijke reden van deze verandering is, is ook voor de mensen bij Heimdal onduidelijk. Het is hun in de schoot geworpen, hoor ik van de zorgconsulente. Wat zij ervan begrepen hadden, is dat het nieuwe coördinerende taxibedrijf alle huidige taxibedrijven zou inhuren om de ritten te verzorgen. Op die manier zou er voor de kinderen en hun ouders nauwelijks iets veranderen. Maar niets blijkt dus minder waar. Dat alles zo snel en met zulke onprettige gevolgen zou verlopen, blijkt volgens haar voor Heimdal een complete verassing. Mensonterend, noemt zij het. Ze hebben met man en macht geprobeerd op z’n minst de ingangsdatum naar achteren te schuiven om de overgang zorgvuldig te laten verlopen, maar zelfs dat was niet meer mogelijk.
We blijken niet de enige ouders te zijn die nog altijd geen contact hebben gehad met de nieuwe chauffeur. Het zou zoveel onrust en kritiek wegnemen bij ouders als er snel actie was ondernomen door het taxibedrijf of hun chauffeur. Kritieken zijn er nu volop. Logisch, maar bijzonder jammer. Vooral voor Heimdal. Over de zorg bij Heimdal zijn wij nog altijd zeer tevreden. Zelfs tijdens en na het gedoe rondom het faillissement hebben wij, noch Margo, nauwelijks iets van gemerkt van verminderde zorg. De bejegening, de warmte, de kracht van het team. Het is er altijd nog. Maar nu? Ik weet het ook even niet meer.
Het doet me goed te horen dat de leidsters ook nu weer opkomen voor hun kinderen. Maandag zal op elke route een leidster meerijden ter ondersteuning van de nieuwe chauffeur. Op de heen- en terugrit. Dat is typisch Heimdal. Ik ben voor even gerustgesteld en probeer me open te stellen voor een nieuwe chauffeur. Hopelijk neemt hij of zij snel contact op voor een afspraak.

2 opmerkingen:

  1. Sjonge, wat een onrust. Beetje machteloze situatie waar je je blijkbaar gewoon bij moet neerleggen. Heel lastig voor moeders zoals jij en ik en vele anderen. De kids zijn kwetsbaar en het risico dat er nog meer onnodige onrust ontstaat is zo gelopen op deze manier. Hopelijke merkt Margo er weinig van en geniet ze nog altijd van de ritten die hoogstwaarschijnlijk als doodnormaal verlopen.
    Maar het is een tactloze zet, vind ik wel. Slecht voor het vertrouwen die je in zo'n situatie onder uit je tenen moet halen.
    Ben benieuwd wat je volgende blogberichtjes gaan brengen over het fenomeen Taxi. Sterkte met de onrust..
    Lfs, C.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Lieve Gea, wij hebben precies hetzelfde meegemaakt. Je kan hoog en laag springen, gillen, huilen, boos worden, maar het wordt gewoon doorgedrukt. We hoorden het ook ineens en ja ook van de taxichauffeur, niet eens van het management. We hebben het nog 2 weken kunnen uitstellen, maar toen moest het toch echt gebeuren. Dat ''het management'' niet in de gaten heeft, dat het zo belangrijk is voor onze kinderen door wie ze worden gereden. Wat wij ook belangrijk vonden bij welke kinderen Nathalie in de bus kwam te zitten. Als er iemand aan haar haren gaat trekken, kan zij niets terug doen. Slapeloze nachten hebben we gehad. Gelukkig is het toch redelijk goed gekomen, Nathalie zit bij rustige kinderen in de bus en de buschauffeur is fantastisch. Er is 1 buschauffeur, die bij vakantie en ziekte van onze eigen buschauffeur invalt, maar we hebben duidelijk aangegeven, dat ze niet door hem gereden mag worden. Hij rijdt veel te hard. Dan brengen we haar wel zelf. Sterkte met het vervolg.
    Knuf Angelique

    BeantwoordenVerwijderen

We stellen het enorm op prijs als je een reactie achterlaat! Dit kan door bij "Reageer als" te kiezen voor 'Anoniem' (wel graag je naam onder het bericht plaatsen) of voor 'Naam/URL' (schrijf bij 'Naam' je naam en laat bij 'URL' het tekstvak leeg). Bedankt!