Vrijdag 6 juli 20122…Opnieuw taxigedoe.

“Ik ben zojuist gebeld door een mevrouw die beweerde vanaf maandag de nieuwe taxichauffeur te zijn. Ze wil komen kennismaken. Weet jij ergens van?” vraagt Gerard mij als hij me belt op het werk. Ook Gerard is aan het werk en is daar net van te voren gebeld. “Nieuwe chauffeur?” Ik ben net zo verbaasd en overrompelt als hij. Maar goed, ik ben nu dus voorbereid. Gerard heeft gevraagd of de dame mij vanmiddag wil bellen om een afspraak te maken voor een kennismaking.

Ik ben nog maar amper thuis of de telefoon gaat. Het is de leidster van Margo. Ze wil me op de hoogte brengen dat Margo vanmiddag door iemand anders thuis wordt gebracht dan onze ‘oude’ chauffeur. Of ik graag heb dat iemand van de juffen mee zal rijden? Lief dat ze het vragen maar jeetje, ik wil niet de overbezorgde moeder zijn omdat ik Margo één keer niet heb laten meegaan vanwege een, in mijn ogen, een onveilige situatie. Ik bespreek dit met de juf en stem toe dat Margo meegaat met de onbekende chauffeur. Ik wil toch ook nog graag weten wat er aan de hand is want het is me inmiddels wel duidelijk dat er iets moet zijn gebeurd. Gisterochtend is onze ‘oude’ chauffeur Margo gewoon komen halen. Hij vertelde zelfs verheugd dat een nieuwe, luxe taxi in aantocht was. Maar niets blijkt minder waar, hoor ik van de juf. Het coördinerende taxibedrijf heeft de stekker eruit getrokken. Voor het taxibedrijf, dat onze route verzorgde, bleek het financieel niet haalbaar. Bovendien kon dit taxibedrijf niet het verantwoorde materiaal en een veilige taxi leveren. Reden genoeg voor het coördinerende taxibedrijf om het contract te ontbinden. Of is het andersom en heeft het taxibedrijf de opdracht terug gegeven aan het coördinerende taxibedrijf? Hoe dan ook. Onze ‘oude’ chauffeur is daar vanochtend pas van op de hoogte gebracht. Hij kon het niet meer opbrengen om de kinderen vanmiddag naar huis te brengen. Niet onbegrijpelijk als je voor de tweede keer in een korte tijd abrupt op straat wordt gezet.

Ik maak een kop koffie. Voor de tweede keer gaat de telefoon. Het is de mevrouw van (weer) een ander taxibedrijf. Zij is degene die vanaf maandag de taxirit zal verzorgen. Ze is erg spraakzaam. Vertelt in een korte tijd wie ze is, hoe ze is, welk ze werk voorheen heeft gedaan en dat ze eigenlijk vakantie heeft. En o ja, of we nog kennis willen maken? We vinden het prettig dat ze Margo voor maandag heeft gezien en andersom. En dus spreken we af dat ze morgenochtend komt kennismaken.

Nog voor ik mijn koffie op heb, gaat opnieuw de telefoon. Een dame van het coördinerende taxibedrijf. Ze wil ons op de hoogte brengen van een onmiddellijk ingaande verandering met betrekking tot de taxirit. Ze is in eerste instantie niet erg spraakzaam als ik vraag wat er speelt. Uiteindelijk zijn de redenen die zij hiervoor aandraagt overeenkomstig aan het verhaal van de leidster. Volgens het coördinerende taxibedrijf was dit de beste oplossing. “Voor jullie, maar ook voor ons?” vraag ik haar. Ze reageert niet op mijn vraag. Ik betreur het dat er weer een verandering is, die zoals het ernaar uit ziet, nu écht wordt doorgevoerd.

Ik ben erg verrast door wat er nu weer gebeurd. Toch ben ik minder overdonderd als zo’n vier weken geleden. Misschien sterkt het me dat ik tijdens het St Jansfeest andere moeders heb gesproken die zeer tevreden zijn over hun nieuwe chauffeur terwijl zij ook dachten dat er geen betere was als diegene die ze hadden. Terwijl die gedachten door mijn hoofd spoken, belt onze ‘oude’ chauffeur. Ik kan niet ontkennen dat ik het al het één en ander gehoord heb. De man doet zijn verhaal. Hij is teleurgesteld en boos. Het is zuur. Ik moet toch een keer slikken dat, uiteindelijk toch op een vervelende manier, onze wegen scheiden. Hij biedt zijn verontschuldigingen aan dat hij Margo vanmiddag niet meer naar huis brengt en belooft nog een keer langs te komen.

De telefoon gaat alweer. “Pak jij maar, mam! Het is toch voor jou!” zegt Ruud. Hij heeft gelijk. Het is de Margo’s juf. Ze wil even laten weten dat Margo zojuist vertrokken is en dat ze goed in de taxi is gegaan. De juf heeft de chauffeuse kort ingelicht over Margo’s ademhaling omdat die de hele dag al erg wisselend was. Een half uurtje later wordt Margo thuis gebracht. Een grote witte bus, in blauwe letters lees ik de naam van de firma. Het is een taxi van de firma die vanaf maandag het vervoer zal verzorgen. Ik zie een stralende Margo bij het raam zitten. Ik loop de taxi in. Het is een vergelijkbare bus waarmee Margo vanaf maandag vervoert zal worden. Wat een luxe. Dat is in elk geval een enorme vooruitgang.