Zaterdag 7 juli 2012…Kennismaking.

Het is half tien. We zitten nog met z’n allen aan de ontbijttafel. Margo neemt alle tijd voor haar broodje. Wij drinken een kop koffie in afwachting van de nieuwe taxichauffeuse. Een witte taxibus stopt voor ons huis. Ik zie hoe de bus achteruit rijdt. Zo te horen wordt de bus op de oprit gereden. Ik loop naar buiten. De taxichauffeuse stapt uit. Ik loop de vrouw tegemoet en geef haar een hand alvorens we naar binnen gaan.

De vrouw wil geen koffie. Ik pak een stoel en zet deze naast Margo’s rolstoel. Margo kijkt omhoog naar de vrouw. Ze gaat niet zitten, maar rust met één hand op de leuning van de stoel. Net als aan de telefoon is de vrouw erg spraakzaam. Ze vertelt honderduit. Met moeite kunnen we inhaken om wat dingen over Margo te vertellen die wij belangrijk vinden dat zij die weet. Ze knikt als ze Margo’s (medische) wetenswaardigheden hoort. Ze gaat er nauwelijks op in maar vraagt of we haar taxi willen bekijken. Ze vraagt het op zo’n manier dat ik het niet kan weigeren. Ze is duidelijk trots op haar voertuig. De bus is schoon en uitgerust met vernuftige bevestigingssystemen die de vrouw me demonstreert. Het dashboard is opgesierd met roze foamhartjes. Het rood pluche hartje, dat aan de binnenspiegel hangt, bungelt op en neer als de vrouw plaats neemt op de bestuurderstoel om te vertrekken. 

Na het half uur dat ze bij ons is geweest, hebben we het idee dat wij meer van haar weten dan zij van Margo. Maar ik heb de indruk dat ze met passie haar taxiritten rijdt. We zullen vanaf maandag ervaren hoe het gaat. Ze is aardig en hopelijk is ze goed voor Margo. Dat is voor ons het allerbelangrijkste.