Donderdag 9 augustus 2012…Onsmakelijk plasje.

Margo krijgt iedere dag een beker sap met een zakje forlax erin opgelost. Soms geven we haar twee zakjes. Dit poeder zorgt ervoor dat haar ontlasting niet te hard wordt. Het werkt de laatste tijd niet meer zo voortvarend dat de ontlasting er spontaan uitkomt. Daarom geven we Margo met regelmaat weer een ‘billenspuit’. Deze microlax clysma werkt laxerend en nog beter als we Margo op het toilet laten zitten. Zo werkt de zwaartekracht in haar voordeel. Vraag niet hoe ze op het toilet zit en vraag vooral niet hoe belastend het voor ons is. Maar zo poept ze snel en vlot. Meestal tilt Gerard haar dan ook en ondersteunt haar als ze op het toilet zit.

Vanavond is Gerard niet thuis. Het is te lang geleden dat Margo ontlasting heeft gehad. Het beste is als ze vanavond poept. Ik leg een nieuwe luier klaar alvorens ik het clysma geef. Ik til haar snel naar het toilet en als Margo eenmaal erop zit, drukt ze snel. Ik hoor het plonsen en wacht nog even voordat ik Margo van het toilet til om er zeker van te zijn dat er niet nog wat ontlasting komt.

Terug op haar bed poets ik Margo’s billen schoon. “Aan de kant…hoge nood…!” Yvon komt voorbij. Haar broek is al losgeknoopt. Met haar knieën tegen elkaar maakt ze kleine, maar snelle, pasjes richting het toilet. “Pff, net op tijd!” Ze slaakt een zucht van verlichting. “Yakkes!” klinkt het verbluft. Het is me onmiddellijk duidelijk. Ze heeft ontdekt dat ik nog niet had kunnen doorspoelen. “Dat was wel een heel erg onsmakelijke plas!” Margo krijgt een dikke kus op haar wang. “Geeft niet, Margo!”