Maandag 17 maart 2014…Muts.

Het is heerlijk voorjaarsweer. Als ik Margo uit de taxi ga halen, zie ik dat ze geen jas aan maar wel een muts op heeft. Ik ben verbaasd. De taxichauffeur attendeert me op een sticker op haar shirt. ‘Proficiat! Muts van maandag!’ lees ik.

Margo zit hélemaal te stralen. “Wat een gekke juffen!” concludeer ik meteen als ik, eenmaal binnen, het overdrachtsschrift erbij pak. Margo gniffelt. ‘Er is een nieuwe verkiezing ingezet op Heimdal. “Wie is de muts van de maand”. Eigenlijk alleen onder de juffen. Maar ja…Margo wilde zich ook kandidaat stellen.’ Er waren al drie kandidaten die toevallig samen in de keuken zaten mét een muts op hun hoofd. Een andere juf had Margo een muts opgezet en liep met haar verschillende malen langs de keuken. ‘Een hilarisch tafereel’ zo lees ik hardop verder terwijl Margo een glimlach heeft van oor tot oor. ‘Vooral haar stralende lach zorgde ervoor dat men unaniem besloten had dat Margo gewonnen had…’

Ik geniet van de dolle actie van de juffen. Ik zie het al helemaal voor me en kan er hartelijk om lachen. Ik haal de wollen wintermuts van Margo’s hoofd. Haar blik is ineens verbaasd en bijna boos. “Je wil écht de héle dag de muts zijn?” vraag ik haar. Er verschijnt onmiddellijk een lach. Ik doe, tot grote tevredenheid van Margo, de muts weer op. Ruud komt thuis en wil natuurlijk ook het fijne weten van Margo’s vreemde hoofddeksel. Zo ook, weer een half uur later, Yvon. En uiteraard moet ook aan Gerard het hele verhaal in geuren en kleuren verteld worden. Margo geniet en straalt keer op keer.

Trots helpt Margo mij ’s avonds met het bakken van koekjes als troostprijs voor de verliezers. Ze glundert als we kraakverse, échte mutsenkoekjes eten bij de thee. En als ik haar niet veel later naar bed breng, haar dekbed instop en ik haar met mijn “Welterusten, muts!” een goede nacht wens, lacht ze weer.

Haar glimlach is niet van haar snoet verdwenen vandaag. Ze had een topdag. Ze was super goedgemutst!