Margo, onze oudste dochter, is een meisje met het Rett syndroom wiens beperkingen invloed hebben op ons hele gezin. Onbewust bepaalt zij onze grenzen. Onbewust is zij het middelpunt van ons gezin. Haar onvoorwaardelijke liefde en afhankelijkheid leert ons hoe waardevol alles is en hoe alles in het leven niet vanzelfsprekend is.

Dinsdag 1 oktober 2013 (2)…Enquête.

Het is stil in huis als ik, al wat later op de avond, thuiskom. Gerard kijkt naar ‘Nieuwsuur’ op televisie. Blijkbaar slaapt Margo al, anders was hij bij haar. “Goed gegaan?” vraag ik. Gerard knikt bevestigend. “Nog iemand hier geweest? Gebeld?” “Ja…” Gerard heeft een telefoontje gehad van één of ander enquêtebureau. “…of M.A.M. van Otterdijk thuis is?” Gerard lacht. Hij had de mevrouw verteld dat onze oudste dochter thuis is. Of ze haar dan even kon spreken? Ze had namelijk nog steeds de toegestuurde enquête niet retour ontvangen. Ik moet lachen. Margo was een poosje geleden via één of ander register uitverkoren voor het beantwoorden van tientallen vragen. Ik weet al niet meer waar die vragen betrekking op hadden, het was in elk geval niet van toepassing op Margo. Ik had dan ook helemaal geen zin om de vragenlijst van het Centraal Bureau voor Statistiek namens haar in te vullen. Die betreffende stapels papieren, die we nota bene twee keer na elkaar toegestuurd kregen, had ik allang bij het oud papier gegooid. “Dat is helaas niet mogelijk want ze is meervoudig gehandicapt en kan niet spreken.” “Ooohh…eeh…dan gaat het over…” “Dat denk ik ook. Fijne avond verder.” We lachen ermee. Tja, je hoeft het toch ook niet mooier te maken dan het is.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

We stellen het enorm op prijs als je een reactie achterlaat! Dit kan door bij "Reageer als" te kiezen voor 'Anoniem' (wel graag je naam onder het bericht plaatsen) of voor 'Naam/URL' (schrijf bij 'Naam' je naam en laat bij 'URL' het tekstvak leeg). Bedankt!