Dinsdag 16 oktober 2012 …Adviserend boek?

Het is herfstvakantie. Ruud en Yvon slapen nog, Margo is al naar school. Er liggen enkele Donald Duck-weekbladen op de salontafel. De tv-gids en ook het leesboek van Yvon slingeren rond. Ik maak een ordelijk stapeltje van alles en merk mijn eigen boek op. Het boek ‘Toch is het een goede keuze geweest’ ligt dan hier en dan daar. Al voor de zomervakantie kreeg ik van een moeder een tip voor dit boek. Niet opdringerig maar gewoon een moeder-tot-moeder dingetje. Zij wist van het nieuwe boek over de ervaringen van ouders van het ‘uit huis gaan’ van hun kind met een ernstige meervoudige beperking. De moeder weet dat bij ons gedachtes opspelen over Margo’s toekomst. Ze dacht daarom aan ons. Het onderwerp ‘uit huis gaan’ ligt vaak gevoelig en is geen gemakkelijk gespreksonderwerp. Misschien kon ik er wel iets mee. Ik was blij met de tip, zou er vast wijzer van worden en bestelde het boek meteen.

Ik las de eerste hoofdstukken met gemak. De introductie van de gezinnen, de diagnose en over de jaren erna. Het was één en al herkenning. Daarna heb ik het weggelegd, weer opgepakt en weer weggelegd.

Ik sla het boek open. De dubbelgevouwen factuur, als soort van boekenlegger, zit tussen bladzijde 66 en 67. Bij hoofdstuk vijf ben ik blijven steken. ’Thuis of uit huis?’. Ik blader en lees hier en daar een zin. Ik blader door hoofdstuk zes ‘Verhuizen’  heen. Weer leg ik het boek weg. Op de kast. Ik heb er nu geen zin in. Ondanks dat het allemaal erg zakelijk is omschreven, kom het nu nog té dichtbij. Of mis ik die emoties misschien? Misschien moet ik hoofdstuk vijf en zes gewoon over slaan en meteen het laatste hoofdstuk, ‘Toch is het een goede keuze geweest’, lezen. Ik ga ervan uit dat wij ook ooit eens met deze leus terugkijken op ons eigen hoofdstuk vijf én zes.