Dinsdag 2 oktober 2012…Nieuwe badkamer.

Al twee weken heb ik ‘volk’ over de vloer. Eerst de slopers, dan de loodgieters, een elektricien en uiteindelijk de tegelzetters. Ik ben er wat door uit mijn doen. Ik maak met plezier koffie voor ze en schuif graag een extra stoel bij tijdens de lunch. Maar ik heb ook het gevoel constant rekening te moeten houden met de werklui. Mezelf te moeten verantwoorden voor waar ik ga en sta.

Op de eerste verdieping begint onze nieuwe badkamer vorm te krijgen. Nog een paar dagen dan is ie helemaal klaar en kunnen we weer heerlijk douchen. Nu doen we dat beneden op de badkamer van Margo. Het is behelpen met de douchebrancard en de tillift die je niet één, twee, drie van de badkamer weg hebt. Alle hulpmiddelen staan hinderlijk in de weg. Het is aanpassen aan de bedtijden van Margo. Geen slot op de deur en een kletsnatte vloer na het douchen omdat er geen douchewand is. Maar je hoort ons niet mopperen. We hoeven de deur niet uit voor een bad en we hoeven niet met washand en een teiltje in de weer. De woorden van Yvon zijn een waarheid als een koe: “We hebben toch maar geluk dat Margo gehandicapt is! Anders hadden we geen badkamer waar we nu kunnen douchen!”