Donderdag 29 november 2012…Mens’night.

“Morgen is het men’s night bij ons, oké?” “Morgen…euh?” Ik twijfel. Ruud komt samen met een aantal jongens van de klas op vrijdagavond bij elkaar. Kletsen, chillen, potje FIFA op de Playstation met cola en chips. Men’s night noemen ze het. En natuurlijk zijn de jongens ook bij ons meer dan welkom. Maar bij voorkeur op een vrijdagavond als Margo logeert. En laat dat nu morgen net niet zo zijn. Ik wil wel dat het goed gaat, maar het stemt me ongemakkelijk. Wat als Margo gilt? Waar brengen we de hele avond met haar door als de jongens in de woonkamer vertoeven?

Tijdens het avondeten breng ik Ruuds verzoek ter sprake. Gerard en ik wisselen een blik. Ik weet meteen dat hij hetzelfde denkt en voelt als ik. “Maar iedereen in mijn klas weet dat ik een gehandicapte zus heb!” reageert Ruud voordat wij ook maar iets kunnen zeggen. “Is er dan een probleem?” vraagt hij overduidelijk. “Niet als het voor jou geen probleem is.” Het is helemaal helder. Hij heeft gelijk. Waarom zouden wij er een probleem van maken als het voor hem geen enkel dilemma is? We maken ons op voorhand maar niet druk. Maar we hebben toch plan B achter de hand. Morgen is het men’s night. Bij ons.