Margo, onze oudste dochter, is een meisje met het Rett syndroom wiens beperkingen invloed hebben op ons hele gezin. Onbewust bepaalt zij onze grenzen. Onbewust is zij het middelpunt van ons gezin. Haar onvoorwaardelijke liefde en afhankelijkheid leert ons hoe waardevol alles is en hoe alles in het leven niet vanzelfsprekend is.

Donderdag 22 augustus 2013…Voldaan.

Het kan me niet ontgaan dat er een jarige in het woonhuis is. Er hangen slingers op de voordeur. Op een groot, rood karton lees ik een gelukswens voor de jarige bewoner. In de gang hangen nog meer versieringen. Ik maak kennis met weer een andere leidster die juist op het punt staat vlaai te gaan halen. We maken een kort praatje. Ze haalt de deur van Margo’s kamer van het slot zodat ik aan de slag kan.
Het frame van het bed staat midden in de kamer. De houten panelen liggen op de grond. Ze moeten nog rondom het frame bevestigd worden. Ik heb geen idee hoe dat moet en laat het bed voor wat het is. Ik bekijk de muren, die Gerard en ik dinsdag maar liefst drie keer hebben geschilderd. Ze zijn mooi egaal gedroogd. Ik trek mijn stofjas aan en maak het blik muurverf open. Het limegroen oogt fel in het blik. Ik schud een gedeelte in de brede verfbak en dompel een kwast in de muurverf. Met een vaste hand haal ik de kwast langs de potloodstreep. Met een roller vul ik het vlak, dat we dinsdag aftekenden,.over de gehele breedte van de muur.
Vol vertrouwen dat het goed was, hadden we dinsdag de meeste afplaktape al van de kozijnen gehaald. Hier en daar zit nog een restje tape wat ik los peuter. Ik was de ramen en hang de gordijnen op. Ik poets het keukenblok en ruim wat spullen bij elkaar die niet meer nodig zijn.
Als ik mijn boterhammen op heb, is het limegroen op de muur droog genoeg voor een tweede laag. Het is fel, maar fris en een goede combinatie met de blauwe gordijnen. Wanneer ik klaar ben, ben ik tevreden met het resultaat. Ik ruim de laatste verfspullen op.
Als alle spullen in de bus staan, ga ik nog even op de vlonder zitten. Het is een prachtig plekje aan de rand van de tuin. De beek ‘De Tongelreep’ komt hier uit in rivier ‘De Dommel’. Ik geniet van het kabbelende water. Met een voldaan gevoel kijk ik naar Margo’s kamerramen en blik in gedachten terug op de afgelopen paar dagen. We hebben veel gedaan. Margo’s kamer is klaar en kan worden ingericht. Ik heb een overzicht gemaakt van haar medicijnen, van alle betrokken artsen en specialisten met alle gegevens. Ik ben bij onze huisarts geweest om de overschrijving naar de huisarts van het huis te regelen. Ik heb foto’s bijbesteld. Kocht fotolijstjes, een nieuwe lamp en allerlei spullen meer voor de nieuwe kamer. Ik bestelde kledinglabels. En thuis ging alles gewoon door; de was, het eten. Ik was vol energie, ook al sliep ik slecht. Als ik in het woonhuis was, was ik iedere dag op tijd thuis voor Ruud en Yvon. Ik was misschien niet zo belangstellend in hun eerste schoolweek, maar verder hoop ik dat zij er geen ‘last’ van hebben gehad.
Ik schrik op door de kerkklok die twee keer slaat. Ik ga gauw naar huis, Ruud is als eerste uit school vandaag. Over een half uur al. En ik wil er eerder thuis zijn dan hij.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

We stellen het enorm op prijs als je een reactie achterlaat! Dit kan door bij "Reageer als" te kiezen voor 'Anoniem' (wel graag je naam onder het bericht plaatsen) of voor 'Naam/URL' (schrijf bij 'Naam' je naam en laat bij 'URL' het tekstvak leeg). Bedankt!