Woensdag 4 januari 2012…Opgelapte schoenen.

Strikkel rent naar de achterdeur en begint te blaffen. Margo kijkt in de richting van de achterdeur die ze open hoort gaan. De schoenmaker komt binnen. Margo begint breeduit te lachen als ze vriendelijk wordt begroet door de man. Hij zet de opgelapte schoenen op het rolstoelblad van Margo. Ze zijn klaar. Margo kijkt er aandachtig naar. De schoenopening is verder opengesneden en afgewerkt met het zilverkleurig lapje leer. Het lapje dat als tong fungeert, voelt soepel tegenover de rest van de schoen. Misschien is het daardoor dat het er op het eerste oog wat slap uitziet. Moeiteloos gaan beide schoenen om de arthrodesekokers heen als de schoenmaker ze bij Margo aantrekt. Wat een gemak. Met de klittenband erover ziet het er niet onaardig uit. Maar we zijn de komende dagen toch nog voorzichtig. De schoenen voelen lomp en zwaar aan. Een heel verschil met de lichte, warme sloffen. Margo’s benen zijn dun, haar botten zijn poreus. Kan ze het allemaal wel (ver)dragen?