Zondag 8 januari 2012…De één of de ander.

Onze agenda staat vandaag aardig vol gepland. Of ja, eigenlijk alleen mijn agenda. Er is een bijeenkomst voor de ouders van de jeugdcarnaval in de ochtend. Gerard geeft er de voorkeur aan dat ik daar naar toe ga. Maar na de middag heb ik een repetitie en aansluitend het nieuwjaarsconcert van de harmonie. Dat betekent automatisch dat ik bijna de hele dag van huis ben. Tussendoor vlug een broodje eten en omkleden voor het concert, niet meer dan dat. Het is niet fijn voor de één als de ander er niet is. Alsof de zorg rondom Margo nog net iets zwaarder voelt dan anders. Je kunt het niet (ver)delen, niet opvangen. Maar soms kan het gewoon niet anders, zoals vandaag.

De kinderen zitten nog lekker in de pyjama. Ik ruim de ontbijttafel af. Gerard begint met de verzorging van Margo en vraagt welke kleren hij haar aan moet doen. Ik kies een setje kleren en treuzel wat op de slaapkamer. Ik voel me er niet prettig bij om zo meteen te moeten gaan. “Zal ik haar nog even aankleden?” vraag ik. “Waarom?” Ik pak een schone luier en geef ‘m aan Gerard. “Omdat jij nog de hele dag de zorg voor haar hebt?” “Als je het nu had gevraagd omdat je Margo de rest van de dag niet ziet!” Gerard maakt geen aanstalten om plaats te maken bij Margo’s bed. Hij kleedt haar verder aan en ik laat het zo. Maar zijn antwoord klinkt nog na in mijn hoofd als ik niet veel later naar de ouderbijeenkomst rij. Vervolgens, tijdens de repetitie, moet ik er opnieuw aan denken. Eigenlijk spookt het de hele dag door mijn hoofd. Wat voel ik dan? Waar voel ik me vervelender bij? Dat ik Margo niet zie of dat Gerard de zorg vandaag alleen heeft? Als ik eerlijk naar mezelf kijk, is het toch het laatste. Raar?

Ik doe Margo vanavond met veel plezier ik bad. En Gerard? Hij kijkt in alle rust Studio Sport op tv.