Margo, onze oudste dochter, is een meisje met het Rett syndroom wiens beperkingen invloed hebben op ons hele gezin. Onbewust bepaalt zij onze grenzen. Onbewust is zij het middelpunt van ons gezin. Haar onvoorwaardelijke liefde en afhankelijkheid leert ons hoe waardevol alles is en hoe alles in het leven niet vanzelfsprekend is.

Donderdag 15 augustus 2013…Eerste klusdag.

Er komt veel op ons af nu de overgang naar het woonhuis al op zo’n korte termijn gaat gebeuren. Emotioneel gezien, maar zeker ook praktisch. We hebben het druk met dit alles. Nou ja, ík heb het druk, vooral in mijn hoofd.
Ik kan maar moeilijk keuzes maken. De blauwe gordijnen maken het lastig. Combineer ik met fuchia,of appeltjesgroen? Of ga ik een wand behangen met het trendy sloophout-behang? Wil ik een kleurrijke kroonluchter of een papieren bollamp? Hoe kan ik het keukenblok pimpen? Gaan ik alleen klussen of neem ik het aanbod aan van al die lieve mensen om ons heen?
Ik bruis van de energie. Daardoor slaap ik slecht. Het blijft maar malen in mijn hoofd. Er hangen verschillende briefjes met aantekeningen die voor mij duidelijk zijn; ‘huisarts’, ‘mail logeerhuis’, ‘schilder’. 
We krijgen een mail van de huisoudste waarin wat afspraken op een rij staan. We mailen over en weer over het bed wat er moet komen en wanneer we naar het huis gaan om te klussen. Het helpt me om overzicht te krijgen in mijn to-do-lijstje.
Voor Yvon is deze week de school al begonnen, maar Ruud heeft nog vakantie. Hij wil heel graag meehelpen. Alhoewel hij niet veel kan doen, willen we hem betrekken bij het klussen. Het heeft het blijkbaar nodig in het proces dat ieder van ons op zijn of haar manier beleeft. Vanmorgen ga ik met Gerard en Ruud naar het huis. We zijn op tijd zodat er nog een huisouder aanwezig is en we naar binnen kunnen. We maken kennis met de man die ons enthousiast begroet. Terwijl Gerard alle spullen in Margo’s kamer zet, maak ik een praatje met man. Hij biedt aan koffie te zetten voordat hij naar huis gaat. Hij maakt ons wegwijs in de keuken en laat me zien waar de poetskast is zodat ik daar eventueel benodigde spullen kan pakken.
Gerard en Ruud zijn al ijverig begonnen en plakken de kozijnen af. Ik probeer me een voorstelling te maken van de kleuren die ik in gedachten heb. Het idee van het behang schrap ik onmiddellijk. De staal, die ik van de schilder mocht meenemen, overtuigt me dat het te druk wordt. Ik hou de kleurenwaaier met de roze tinten afgewisseld met de groene tinten bij de muur, dan bij de gordijnen. Gerard vindt het allemaal prima, net als Ruud. Argg...mannen!
Ik hak de knoop door, haal de gordijnen eraf en help mijn mannen.

 

1 opmerking:

  1. ben erg benieuwd! Maar weet zeker dat jullie er een prachtige nieuwe kamer voor Margo van maken. Succes!! xxx

    BeantwoordenVerwijderen

We stellen het enorm op prijs als je een reactie achterlaat! Dit kan door bij "Reageer als" te kiezen voor 'Anoniem' (wel graag je naam onder het bericht plaatsen) of voor 'Naam/URL' (schrijf bij 'Naam' je naam en laat bij 'URL' het tekstvak leeg). Bedankt!