Maandag 15 juli 2013…Iets wat lijkt op een sollicitatie.

Margo is al naar school. Ruud en Yvon slapen nog. Ik start de computer op en maak koffie voor Gerard en mij. We praten na over gisteren. Ik heb slecht geslapen. Het bleef maar malen in mijn hoofd. Het voelt zo dubbel. Als het door zou gaan, zal het ‘op kamers gaan’ heel snel gaan. Is dat wel wat we willen? Nu al?
 Het is ons al te duidelijk dat een tweede kans zich binnen enkele jaren niet gemakkelijk zal voordoen. Er zijn op deze locatie slechts twee kamers voor mensen met een meervoudige beperking zoals Margo. Als we het willen, is het inderdaad nu al. En aangezien we vooruit willen, zullen we stappen moeten ondernemen. Die stappen zullen altijd moeilijk zijn. Nu, over een jaar en zelfs over tien jaar zal het moeilijk zijn. Bovendien rijpt het proces dat we Margo niet hoeven los te laten, maar alleen minder strak hoeven vast te houden al een poosje in ons hoofd. Het goede, bijzondere gevoel dat we gisteren hadden bij de plek, overheerst bij ons. Met twee juffen die ze kent, met drie bewoners die ze kent op een geweldige locatie. Een overgang die het voor Margo en voor ons gemakkelijker zou maken omdat ze tot haar achttiende naar Heimdal kan blijven gaan. Ook de herkenbaarheid van de antroposofische gedachtegang, het vieren van de jaarfeesten en de rituelen ingepast in het dagritme zijn hetzelfde en herkenbaar voor Margo. De sfeer, de geborgenheid, de veiligheid en het vertrouwen wat ons gisteren overspoelde was enorm. Maar hoe gaan we dat overbrengen op de locatiemanager?
Gerard gaat het gras maaien en ik settel me achter de computer. Vannacht heb ik al vele mails in mijn gedachten geschreven, maar nu verschijnt er geen letter op het beeldscherm. Kijkend op de klok dwalen mijn gedachten af naar mijn vader. Hij zal inmiddels wel naar de operatiekamer zijn voor het plaatsen van de pacemaker. Ik maak nog een kop koffie en probeer me te concentreren op het bericht dat ik moet maken. Ik laat de locatiemanager weten dat we niet de juiste woorden kunnen vinden om uit te leggen wat we voelen en bedoelen. Sommige dingen moet je misschien niet proberen uit te leggen omdat het dan alleen maar ingewikkelder wordt. En uitleggen is doorgaans bedoeld om dingen eenvoudiger te maken.
Ik vraag Gerard om het bericht te lezen. Hij vindt het prima en goed verwoord. Met een klik op de verzendknop gaat ons bericht naar de locatiemanager.