Zaterdag 17 augustus 2013…Circus Boemtata.

Voor Gerard hoefde het niet zo nodig en Ruud wilde ook niet mee. En dus deed ik een paar maanden geleden al, een aanmelding voor drie in plaats van vijf personen. Vanmiddag gaan we dus met z’n drieën naar de CliniClowns. In de bus luisteren we, voor de zoveelste keer deze week, naar de cd die we een paar weken geleden thuis gestuurd kregen als voorproefje. Margo herkent de vrolijke melodieën. Yvon kent de teksten uit haar hoofd en zingt mee.
Dit jaar is de voorstelling in het theater. In de foyer treffen we een aantal bekenden. En terwijl ik een praatje maak, kijken de meiden hun ogen uit met de grappen en grollen van de clowns. Met de muzikant en de clowns gaan we door de gekleurde poort naar de grote zaal. Ik herken het theater, waar ik met ons harmonieorkest eerder een uitvoering gaf, helemaal niet. De grote zaal is volledig omgebouwd tot een heuse circustent. In het circus zijn clowns, muziek, zang, dans en echte acrobaten. Margo is met momenten alert, maar doezelt soms wat in. Yvon zit met open mond te kijken. Acrobaten vertonen prachtige kunsten. En ook ik geniet van de wervelende show waarin de clowns net zo proberen te zweven als de acrobaten. De clowns dromen ervan hoe het zou zijn als ze echt konden vliegen. “Stel je voor…”.

In groepjes gaan we verder. CliniClowns Blos en Clara begeleiden de rode groep, waartoe ook wij behoren. We gaan eerst naar de Koorddanseres. Ze speelt met licht en samen met CliniClown Blos maakt ze figuren van schaduw. Bij de Ladderman wordt muziek gemaakt. Het vrolijke liedje ‘Flierefluiten’ zorgt ervoor dat Margo zich opricht en weer wat wakkerder wordt. Bij de acrobaten en de Doekendame ruiken we heerlijke dingen en voelen we de wind in ons haar. De acrobaten wapperen en waaien met doeken en bedekken ons met  lappen stof.

Clowns Blos en Clara begeleiden ons weer terug naar de grote zaal. In de piste brengen de clowns alles wat ze van de acrobaten hebben geleerd bij elkaar. Het licht, de fluit en de wind…en wat er dan gebeurt?

‘Breng het allemaal bij elkaar,

Breng het allemaal bij elkaar,

Breng het allemaal samen,

Dan maak je zo een wonder waar

En ieder onderdeel

Is van belang voor het totaal,

Hier komt het al-le-maal

Bij elkaar…’

CliniClown Mees gaat zweven…Hoger en hoger en hoger en hoger…Hoger! En ook deze keer raken de liedjes van de voorstelling mij. De woordkeuze is pakkend. Er is over nagedacht hoe het gaat rondom deze bijzondere kinderen. Want rondom de zorg is toch ook elk onderdeel van belang? En breng dat allemaal samen, dan maak je toch een wonder waar? Dan kom je toch ook verder of hoger? Of mijmer ik teveel? Is het de emotionele en praktische achtbaan waar we in zitten die me zo week maken?

“Dag, hooggeëerd publiek.” De spreekstalmeester zwaait ons uit. Het circus loopt ten einde. Het licht gaat aan en het mijmeren is voorbij. Het was in elk geval een prachtige voorstelling. En voor mij een welkome afwisseling van alle beroering waar we in zitten.