Dinsdag 6 maart 2012…Tandarts.

Als het aan het huidige kabinet ligt, wordt er 300 miljoen bezuinigd op passend onderwijs. Vanaf vandaag zal over de plannen met betrekking tot passend onderwijs, maar ook over de bezuiniging hiervan, worden gestemd in de Tweede Kamer. Tot nu toe heeft de regering niets gedaan met de alternatieve die de vakbonden hebben aangedragen. Vandaar dat de vakbonden hebben besloten om vandaag te staken. De leerkrachten van de school van Ruud en Yvon staan volledig achter de mening van de vakbonden, maar ze willen niet gaan staken. Op ééntje na. Ruud’s meester, tevens intern begeleider van de school, maakt gebruik van zijn recht om te staken. En daarom is, tot grote irritatie van Yvon, Ruud vandaag vrij.

Voor vandaag staat er een afspraak gepland voor Margo. Ze moet naar de tandarts. Ruud mag alleen thuisblijven, maar vind een hele ochtend toch wel lang in z’n uppie. Naar oma? Dat mag hij, maar ik vind het wel gezellig als hij met ons meegaat. Ik wil nog wel even met hem de stad in voor nieuwe kleren. Maar ja, onze heren en shoppen? Ruud heeft er over nagedacht en mijn voorstel om ergens lekker te lunchen geeft de doorslag.

Vanmorgen laat Ruud de hond uit. Hij helpt mee, zonder dat ik het vraag, om Margo in de gordels te zetten in de bus. Hij gaat naast Margo in de bus zitten terwijl hij dolgraag voorin plaatsneemt als hij de kans krijgt. Hij veegt af en toe een druppel speeksel van Margo’s kin. Hij vertelt tegen haar wat hij ziet onderweg. Ik geniet van mijn zoon die zo liefdevol omgaat met zijn grote zus. Vanaf de parkeerplaats lopen we door het bosrijke gebied. We lopen langs het dierenverblijf van de instelling naar de tandartspraktijk. Een geit mekkert, een schaap blaat. Verder is het stil. Ruud is het helemaal met me eens dat het een mooie locatie is. “Misschien komt Margo hier wel ooit te wonen.” “Ja? Als ze groot is.” Het ligt erg gevoelig bij Ruud. Ik beaam zijn antwoord en ga er niet verder op in dat het misschien wel eerder is dan hij doet vermoeden.

In de wachtkamer bij de tandarts is het wat onwennig voor Ruud. Er is een jongeman met een beperking die erg luidruchtig is. Ruud kijkt wat schuchter als de jongen hem een vraag stelt waar totaal niets van te verstaan is. Margo moet er om lachen. De tandarts roept ons binnen. “Gered!” fluistert Ruud me lachend toe. Ik knipoog naar hem.

Het duurt even voordat Margo ontspannen in de tandartsstoel ligt. Haar mond is verlicht door de felle lamp. De tandarts wijst me op achtergebleven tandplak. Vooral achterin de mond. Margo’s tandvlees bloedt behoorlijk als de tandarts het plak weghaalt met een haakje. Ruud kijkt met gefronste wenkbrauwen toe, maar de tandarts stelt hem gerust dat het bloeden niet erg is. Ik zou wat zorgvuldiger moeten poetsen, legt de tandarts me uit. Met een speciaal kleurtje maakt ze de plakresten beter zichtbaar. Het is me helemaal duidelijk. Maar ja, ik heb geen assistente die Margo’s hoofd klemt en tegenhoudt waardoor ze stiller blijft liggen. Margo vindt het helemaal niet leuk als haar tanden gepoetst worden. En hoe vervelender ze het vindt, hoe groter het risico dat ze in je vingers bijt. Het is allemaal gemakkelijker gezegd dan gedaan. Ik ben me er bewust van dat achtergebleven tandplak een vergrote kans op gaatjes geeft en daar zitten we ook niet op te wachten. “Beter ’s avonds één keer goed poetsen, dan drie maal op een dag een beetje.” Ik probeer er op te letten, verzeker ik de tandarts. Na nog wat tips van de tandarts mag Margo weer in haar eigen stoel. Ruud geeft haar een complimentje. Hij helpt haar met het uitzoeken van een sticker.

We brengen Margo naar school. Ik vertel hoe het bezoek aan de tandarts is gegaan. Ruud vertelt enthousiast over zijn belevenissen tijdens de carnaval als Margos’s juf ernaar vraagt. Daarna gaan Ruud en ik de stad in. En voordat Ruud nog enkele nieuwe shirts uitzoekt, gaan we lunchen. Verrukt kijkt hij naar de drie spiegeleieren met spek. “Daar heb ik het allemaal voor gedaan!”