Margo, onze oudste dochter, is een meisje met het Rett syndroom wiens beperkingen invloed hebben op ons hele gezin. Onbewust bepaalt zij onze grenzen. Onbewust is zij het middelpunt van ons gezin. Haar onvoorwaardelijke liefde en afhankelijkheid leert ons hoe waardevol alles is en hoe alles in het leven niet vanzelfsprekend is.

Donderdag 22 maart 2012 (1)…Volwassen?

Margo en ik zitten al aan de ontbijttafel. Ruud komt naast me staan. “Hé, hé, nu ben ik ook eindelijk volwassen.” Ruud kijkt lachend naar Margo. “Net als jij, Margo” Hij stoot met zijn elleboog tegen haar bovenarm. “Volwassen?” Ik begrijp deze veronderstelling van onze zoon niet. Margo is dertien en hij elf. “Nu gisteren mijn allerlaatste melkkies eruit is gegaan en ik allemaal grote-mensen-tanden heb, ben ik eindelijk volwassen. Net als Margo.” Hij moet zelf het hardste lachen om zijn kinder..eh..volwassenwijsheid.
Heerlijk! Ik houd van zijn humor.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

We stellen het enorm op prijs als je een reactie achterlaat! Dit kan door bij "Reageer als" te kiezen voor 'Anoniem' (wel graag je naam onder het bericht plaatsen) of voor 'Naam/URL' (schrijf bij 'Naam' je naam en laat bij 'URL' het tekstvak leeg). Bedankt!

Abonneren op: Reacties posten (Atom)