Donderdag 15 maart 2012 (2)…Klaar!

Het is half vijf. Ik heb nog steeds niets gehoord van de rolstoelfirma. Ik besluit nog een kwartier te wachten. Als ik dan nog niet gebeld ben, bel ik zelf maar weer. Maar dat is niet nodig. Ik word niet veel later gebeld door een vriendelijke mevrouw. Op verzoek van de adviseur wil ze graag een afspraak maken voor de levering van de rolstoel. Ze doet een voorstel voor over zo’n twee weken, tussen elf en drie. Twee weken? Ja, volgende week ziet ze echt geen mogelijkheid om de rolstoel te leveren. Tussen elf en drie? Nee, een concreet tijdstip kan ze onmogelijk geven. Moet ik Margo dan de hele dag thuis houden? De mevrouw twijfelt. Aflevering van de rolstoel op het kinderdagverblijf, waar ik dan zal zijn, vindt de mevrouw geen goed plan. Ze vraagt hoe laat Margo thuis is. Omstreeks vier uur past precies in de planning van de adviseur. Ze blijven me verbazen bij de rolstoelfirma. Eerst tussen elf en drie en dan om klokslag vier uur. Maar het is prima. Afgesproken. Ik noteer het op de kalender. Laat maar komen!