Donderdag 15 maart 2012 (1)…Eindcontrole.

Afgelopen dinsdag ben ik niet meer teruggebeld door de rolstoelleverancier. Ik had gisterochtend geen puf om, voor ons vertrek naar Maastricht, te bellen met de firma. Vanmorgen is dit dan ook het eerste wat ik doe als de kinderen naar school zijn. Ik krijg weer dezelfde man aan de lijn. Hij zoekt de gegevens van Margo erbij en maakt meteen zijn verontschuldigingen dat hij niet meer gebeld heeft. En dat terwijl ik er niets eens iets over zeg. Hij deelt me verheugd mee dat de rolstoel voor eindcontrole in de werkplaats staat. Ik vraag wat dat precies inhoudt. “Dat alles erop en eraan zit en dat alleen nog gekeken moeten worden of alles in orde is!”

Snap jij het? Snap ik het! Zo moeten alle aanpassingen er nog op en een dag later is ie helemaal klaar. “En als ie goedgekeurd wordt, kan de rolstoel afgeleverd worden”, gaat de man enthousiast verder. “Morgen dus?”, ga ik mee in zijn enthousiasme. De man begint te lachen. In principe wel. Maar dat is dan weer afhankelijk van de agenda van de adviseur die de rolstoel aflevert. En die agenda heeft hij niet bij de hand om een afspraak te plannen. De man belooft me vandaag nog te terug te bellen…

Het is maar goed dat de zon zo heerlijk schijnt. Dat houdt me vrolijk vandaag.